Niye bilmiyorum ama bu evlilik yoluna girdiğimde bir planlama manyaklığına kapıldım.
O zamanlar her şey iyi hoştu. Aylık olarak alacağım ev eşyalarını
planlamak, ödemelerimi planlamak derken hayat güzeldi.
Sonra bir yerde bu işi rayından çıkardım ve manyaklık derecesine vardırdım.
Zaten ben ölçüsüz insanım; severken de dibine kadar, söverken de...
İşte bu ölçüsüz planlama sevdam sonunda bir manyaklık boyutuna geldi.
Hatta manyaklık boyutunu da geçmiş... Tam o sırada tüm planlarım yüzüme patlayınca anladım!
Öncelikle planlarken bile ölçüsüz bir insan olduğumdan; çocuk için tarih belirledim.
(Hadsizlikte boyut atlamışım, biliyorum.) Hayırlısı ile hayırlı zamanda deyip
geçsem olmayacak çünkü her şeyi planlayacağım ya...
Neyse efenim çocuk yapacağım tarihi planladım.
Hatta çocuk yapacağım için annemlere yakın bir yere taşınmam gerektiğinden
taşınma tarihini bile planladım.
Çocuk sonrası tatil tarihimi bile planmışken, Yüce Rabbimin hikmetinden sual olunmaz,
bütün planlarım bir anda suratımın orta yerine patlayıverdi.
Hakkımda hayırlısı buydu bence, çünkü bunun bir manyaklık olduğunu ve benim
bu noktada bir sorunum olduğunu idrak etmem gerekiyordu.
Benim gerçekten bir sorunum var, büyük bir sorun.
Belki de sorun beynimde çünkü eskiden umursamaz bir kişilikken şimdi akşam yemeğini bile
sabah kahvaltısından; sabah giyeceğim kıyafeti gece yatmadan planmaya başladım.
En nihayetinde hayatın planlarıma uymadığı yerlerde ( misalen akşam yemeğine tavuk yapacaktım diyelim ki ama tavuk bulamadım, sabaha beyaz pantolon seçmiştim yağmur yağdı vesaire)
sinirlerim bozulmaya başladı.
O günün sinir bozukluğunu atamadan ertesi gün de başka bir şeye sinirlendim, o sıralarda
çalıştığım proje çok büyük olduğundan işlerim aşırı yoğundu, mesai mesai üstüneydi derken...
ERROR, ERROR, ERROR!!!
Beyin iflas gençler.
Beynimin iflas etmesi de yetmedi, sorunumun kaynağını bir arkadaşım
bulup çıkarıp yüzüme söyleyene kadar da problemi kendimde değil
başka yerlerde aradım.
Velhasıl-ı kelam:
Hayatı bazen akışına bırakmak lazımmış.
Çünkü insanız neticede nasıl ki günden güne değişebiliyorsak,
hayatımız da çevremizdekilere bağlı olarak yeniden değişiyor şekilleniyor.
Siz siz olun benim gibi abartmayın.
Şimdi bir sorunum olduğunun farkında olsam da beynim istemsizce her durumu
değerlendirip plan yapmaya devam ediyor.
Kendimi durduramıyorum. Bazen bir an durup "Ya gene ne yapıyorum!" dediğim oluyor
ama bu sorunu aşabilmiş değilim.
O yüzden bir uzman tavsiyesi almaya karar verdim. Varsa bildiğiniz sevimli bir
psikoloğunuz alırım. Hatta psikiyatr bile olabilir.
Hayatlarımızı akışına bırakabilmek dileğiyle...
Applesodaa!
Tedbir alıp planlı olmak en iyisi tabii ama bazen olaylar isteğimizin dışında gelişebiliyor.
YanıtlaSilKesinlikle öyle, isteğimiz dışında geliştiğinde de tepkimizi kontrol edebiliyor olmamız lazım. Ben bu kısmı yapamıyorum. :)
SilAlla alla?
YanıtlaSilBence doğruydu senin sistem! Error vermişsin ama acaba hangi aşamada oldu, sebep neydi? Belki çok mu katı bir takvim belledin?
Seviyorum plancılığı <3
:) Aslında planımın başkalarına bağlı olan kısımları error verdi. Çocuğu kayınvalidem bakacaktı ancak bir anda onların evden taşınması gerekti gibi beklenmeyen bir çok yan etken ortaya döküldü. :) Ben kendimi o sıra yiyip bitirmişken, olaylar kendiliğinden yoluna girdi. Plandan ben vazgeçmiştim ama plan kendinden vazgeçmemiş, tamz gaz devam. :D
YanıtlaSil