Durum Raporu: İyi enerjilerinizden biraz koleksiyon yapmam lazım, atıverin üzerime azıcık...

Hello helloooo,

Dostlar, düşmanlar, Romalılar eteğime bir toplaşıverin. Ayy vazgeçtim düşmanlar safdışı kalsın. Şimdi bana en acilinden bolca iyi niyet, dilek ve enerji lazım. Duyuyorum ki aklınızda "Neden?" diye çınlıyor. O zaman anlatıvereyim.

Efenim aylar aylar evvel yazdıydım belki de unutmuşsunuzdur (unuttuysanız da aşkolsun) ama ofise böyle üstüm başım stabil gelmek durumlarımdan bahsetmiştim.

İşte o günlerde ben ofisteki bazı arkadaşların da verdiği gazı alarak içeride başka bir ekipteki pozisyona başvurdum. 

Başvurduğum bu pozisyonun müdürü hem yabancı hemde yurtdışında ve sizde elbet beni bilirsiniz daimi derdimdir İngilizin ecnebik dili... Neyse iki kere iptal, bir kere yöneticinin unutmasını da sayarsak türlü badireleri aşıp görüşmemizi yaptık. 

Bu arada bu yolda vazgeçmem için bir sürü şey olmadı değil, ama vazgeçmedim. Sebebi pozisyona ölüp bitmem değildi, sadece elimden gelenin en iyisini yapmasaydım üzülürdüm. Sırf kendime saygımdan, kadın "Ay so sorry ben bu görüşmeyi unuttum. Yarım saat sonra görüşelim mi?" dediğinde kırk dakikadır onun gelmesini bekliyor olmama rağmen yılmadım. Sonrasında herkese bir gün zaman tanınıp yaptırılan study-case çalışmasını görüşme ortasında verdiğinde de yılmadım. -Aslında o an ciddi olarak ehh s*kerler beh diye kalkmak aklımdan geçmedi değil.- 

Bu kadın beni beğenmedi direkt yokuş yapıyor galiba diye düşünen iç sesimin ağzına tuvalet terliği ile vurup, aklıma gelen her bir stratejik adımı sıraladım. Valla ne kadar iyiydim bilemem fakat bir süre sonra ikinci görüşme daveti geldi.

İkinci görüşmeyi yapacağım yönetici Türk fakat çok zamandır yurtdışında ikamet ettiğinden "Türklerinde vardır hani bir dil bildiğini gösterme sevdası ya" ben görüşmeye İngilizce hazırlandım. Adam çat çat Türkçe konuştu benle, notlarım İngilizce bakıp beynimde anlık translate ediyorum falan valla ter döktüm.

Yalnız şunu diyebilirim ki İngilizceme güvenmediğimin otuz beş katı kadar Türkçeme güvenirim, resmen şov yaptım. Esasında bu reklam işlerinde iyiyimdir, başka dillere çevirmem gerekmediği sürece... :)

Sonrası işte tatlı bir bekleyiş telaşı... Desem de yemeyin yani bunun tatlı beklemesi mi olur her bir gününde bir tarafımda filler tepişti stresten... Ben içeride olmak üzere dışarıdan bir adayla birlikte son ikiye kaldığımızın bilgisi geldi.

Sonra kimi seçecekler acaba diye her gün düşünüp, taşındık. Velhasıl-ı kelam mübarek bir cuma günü bana beni seçtiklerini bildirdiler ve bir teklif yaptılar. Bende üzerine saniye düşünmeden "evet, evet, evet" dedim.

Nikah masasından sonra en heyecanlandığım evettir, kayda geçilsin. Hayır günlerce beklerken düşünmüşüm zaten o saniye düşünmeye lüzum yoktu. Bu arada günler derken toplam iki buçuk aylık bir süreçten bahsediyorum, bakın valla billa boru değil bu yani...

Evet peki "Şimdi derdin ne senin o zaman bilader?" diye içinizdeki dayı sorduysa, derdimi diyeyim de dermanı oluverin.

Bir türlü geçişim için tarih belirlenemedi, tam üç hafta oldu hala bekliyorum. Buradaki İnsan Kaynakları ekibi Dubai'den haber bekliyoruz diyor (çünkü müdürleri orada), Dubai sadece "Beni bekleyin, ben haber vereceğim." diyor. Yav kardeşim bir tarih verin allah aşkına diye çekirmeme ramak falan da kalmadı, onu zaten geçen hafta yaptım.

Hatta gittim ultra yetkili bir merciye bana bir tarih versinler bir bakıverin de dedim. Ancak hala ortamda ölüm sessizliği var. Düşündüm, taşındım, kalktım size geldim. 

Çevremde mutluluğumla mutlu olan insan sayısı bir elin parmağını geçmediğinden dedim ki gideyim cağnım blog dostlarımdan yardım isteyeyim. Üzerime iyi enerji, dua, dilek ne varsa atsınlar da şu iş bir çözülsün artık...

Yani arafta kalmaktan da bana gına geldi. Eski ekibim bana düzgün iş veremiyor her an gidebilirim stresi var. Yeni ekibim resmi olarak onlara bağlı olmadığımdan iş veremiyor. Öyle ofiste dizi falan izliyorum yani.

Ama yeter artık ben çalışmakla mutlu olan bir insanım, deli çıkacağım yakında kimseye bir faydam kalmayacak! Eee o zaman iş size düştü dostlar, bana bir güzel dua ediverelim elbirliği ile şu işi çözelim.

Sevgiler saygılar.

Beklerken Hiç Hanımefendi Değilim

Not: Fotoğrafı mutlu haberi aldığım gün çekmiştim.