- Geçen gün yine sıradan bir gündü, telefondaydım, müşterim beni delirtiyordu, artık canıma yetti diye düşünürken cama doğru döndüm ki ne göreyim: İsmail Abi. :) İsmail Abi'yle eskiden aynı yerde çalışırdık biz, üç yıl olmuş kendisini ne görmüştüm, ne de bir haber almıştım. Mecnun gibi hemen camı açıp bağırdım; İsmail Abi! :) Artık bu yakınlarda çalışıyormuş, görüşürüz dedik, konuşmayı bitirdik.
- Yollarda arada birbirimizi görüyoruz ama uzun uzun konuşma fırsatımız olmadı henüz. Olsun yine de görüşürüz bir ara...
- Dünya küçükmüş...
- Oysa ki ben bilmem, kaç milyar küsür püsür insanın içinde hep kayboluyormuşuz gibi hissederdim... Demek ki kaybolmuyormuşuz. Belki bir yerde doğru matematiksel koordinatların kesişimleri ve olasılıklar dahilinde, ya da belki kader, belki de şans, belki bir duanın kabulü -artık nasıl isimlendirmek içinizden gelirse- insanlar birbirlerini hiç ummadıkları bir anda yeniden bulabiliyorlarmış...
- Belki başka günler, başka eski tanıdıklarımla karşılaştırır beni... İçimin çok fazla şeye sıkıldığı, kırıldığı, darlandığı bu zor zamanlarda küçücük, minicik sürprizler bile mutluluğa boğabilir insanı...
- Ben İsmail Abi'yle aynı yerde çalışırken hala bir çocuk sayılırdım. İş tecrübem de çok azdı. Onlar abi oldular, öğrettiler, eğittiler beni. İsmail Abi'yi görünce yeniden çocuk olmuş gibi hissettim. Çocukluğum geri gelmiş gibi...
- Güzel sürprizleriniz, tesadüfleriniz olsun. Bir anda hiç ummadığınız yerden bir mutluluk sizi bulsun. Bugün hep birlikte birer kahve alıp, beş dakika için kahvemizi içerken dünyayı aklımızın dışında bırakıp sadece mutlu olalım. Salt mutlu! Deneyin ben önerdiğim için, kendiniz için...
- Gözlerinizden öperim.
- Applesodaa çocukluğundan, içinden bir parça sundu.
0 yorum:
Yorum Gönder