#3 Seramik sevdam...

   Şöyle bir huyum var ki; bir şeye tutuldum mu ayarsızca tutuluyorum. Allah affetsin ama bende böyleyim işte arkadaşlar.

  Pandemi döneminde evde olduğumdan kıyafet ihtiyacım falan da yok. Sosyal harcamalarımın hepsi sıfıra indi.

   Kitaplar da sürüyle birikmiş, kendime söz verdim son kitabı elime almadan yenisini almayacağım diye, e para da bende kaşıntı yapıyor. İlla harcamam lazım. :)

   Çok severek takip ettiğim bir seramik hesabı vardı. Hediye alırım birilerine güzel fikir diye takibe almıştım. İşte bende baktım durduğum yerde duramıyorum gelmiş gene üstüme bir delilik hali kendime hediye aldım.

   O kadar sevdim ki sonra işte orda affınıza sığınıyorum ama .... çıktı olayın. Artık heryer seramik bardak oldu evde. 

   Kızkardeşim "Artık koyacak yer de kalmamış bence bardak işine burada bir son ver." dedi geçen gün, bende "Şu bardağın verdiği mutluluğu veremeyen insanlar var kardeşim." dedim.

   Özellikle şu dönemde, beni bardaklarım ve de kitaplarım mutlu ediyor. Yine de koyacak yer olmaması bir sıkıntı tabi...

   Var mı sizde böyle delilik halleri, gelin dertleşelim.

   Not: Bu resimdekiler son alışverişimden, bugün itibariyle toplamda 23 bardak var evde...

Hello World!

• Öyle uzun zamandır yokum ki buralarda... Nerelerdeydim size kısa bir özet geçmek isterim. 
• Hamileliğim bulduğum her yere kusmalı, ayılmalı bayılmalı geçti. Oraları sonra detaylıca anlatırım. :)
• Analığın üçüncü ayı on yedinci günü itibariyle doğum iznim bitti, bende kalktım işe gittim.
• İşe alışma, bulduğum boş vakitlerde süt sağma derken iki hafta olmadan pandemi patladı.
• Türkiye'de çıkan ilk vakayla beraber şirket beni evde küçük bebeğim olduğu için eve yolladı. O gün bugündür home officedeyim arkadaşlar.
• Geçen sene bir ara dönüşümlü olarak ofise gitmeyi de denedik. Ancak o kadar çok saha personelimiz var ki, onların her yere girip çıkmak zorunda olması durumu Amerikalıları biraz korkuttu. Sonrada ofis komple kapatıldı hatta izin almadan gidersen içeri de almıyorlar. 
• Çocuğu da o arada büyüttük valla. Şimdilik babaannesine emanet ancak baharda eşimin ailesi temelli olarak memlekete yerleşmeye karar verdi. Bizede işte kreşin yolları göründü. :)
• Hislendim, baktım kimsem yok gene kalktım buraya geldim.
• Bazen insanın elleri karıncalanıyor. Bazen de böyle bir iç dökme hali gelip vuruyor. Yazmak bana hep iyi gelmiştir. Evde hapislikten kurtulamayınca bana iyi gelen birşeye geri dönmek istedim. Eh artık çocuk da malum abileri ablaları büyüdü sayılır. 
• Benide böylece sahalara dönmüş sayın.
• Kendi kendime bir challenge yapmaya karar verdim. Malum bendeniz tembelliği ile nam salmış bir kızçeyim, hele şimdi analıkla beraber tükendim a dostlar. İşte bende bugün itibari ile önümüzdeki ay aynı güne kadar, her gün bir paylaşım yapacağım. Öyle uzun uzun yazmayacağım korkmayın. Bir kaç küçük satır bir de günümün içinden bir fotoğraf...
• Ne dersiniz?
• Sevgiyle uzaktan kucaklarım.