Zamanı yitirirken...

   Zamanımı çok boş şeylerle harcadığımı farkettim birden. İşe gidip gelmek dışında ne bir insanla görüşür oldum, ne de başka bir şey yaptığım var. Zamanı yitirirken ben hala dönüp dönüp arkama bakıyorum, yeni farkettim. Kaybettiklerim çok, hemde öyle çok ki... Düşünüyorum hayatımın dönüm noktalarını, zamanı o noktalara geri alasım geliyor. En başa dönebilseydim eğer;

• 18 yaşıma giderdim. İlk erkek arkadaş edindiğim o noktaya ve hemen vazgeçerdim o kararımdan. Övünmek olsun diye demiyorum ama işe yaramaz erkek seçmekte üstüme tanımam. Çıktığım üç adet adamın her biri de birbirinden boş ve gereksizdi. 
• O en sadık kardeş, dost dediğim adamla arada mesafeler bile olsa da saatlerce konuştuğumuz o noktaya dönerdim. Bazı insanlarla onu hiç tanıştırmazdım o zaman ve bir yanımın ömür boyu geri gelmemecesine beni bırakıp gitmesine izin vermezdim.
• O en eski noktalardan birine dönebilseydim eğer çook eskiye lisenin başlarına.. O zaman hayatımın yarısına eşlik eden o insana o kadar değer vermezdim. Bir gün gelecek ve elimi uzattığımda o değilde bir başkasını bulacağımı bildiğimden acıtmasına müsaade etmezdim.
• Üniversite başlarına geri dönebilseydim eğer insanlara hiç güvenmezdim. Güvenmezdim ki sonrasında yaptıkları canımı yakmasın.
• Çocukluğuma dönebilseydim eğer bugün burada olmazdım. Bu yazıyı yazmazdım. Bu kadar çok canım yanmamış olurdu. Ben başka bir yol, başka bir hayat seçmiş ve hiçbirinizi tanımamış olurdum. Tek pişmanlığım Gamze ve Elifleri tanımamış olmak olurdu o zaman. Onlar olmadan olmazdı yine de itiraf etmek gerekirse. Belki yan yana ve aynı yolda yürümüyoruz. Belki eskisi gibi görüşemiyoruz. Ama ne zaman ki bir derdin olsa üçünü de elini uzattığında bulabilirsin. Bakarsan belki et ve tırnak değiliz. Canımın canı dediğin insanlar kadar yakın bile görünmüyorlardır belki de. Ama asıl can onlardır. Ne zaman neye ihtiyacın olduğunu onlar bilir. Ne zaman ki ihtiyacım var desen onlar gelir. Onlar herşeydir. 
• Yelit çikolatası için birşey demeye gerek duymuyorum. Kendisi tam bir baş belası olduğundan gelip o hayatta da beni bulurdu eminim.
• Kübra'cım. Canımın canı. Gözümün bebeği! En başa dönsem kardeş olalım isterdim. Kan bağımız olmadan da kardeşiz biz onunla. Her zaman yanımda. Yanındayım. Senle olmaktan yana nasıl pişman olurum ki. Başka bir hayatta da olsam yine seni bulmak isterdim. 
• İsmi geçen değerli şahıslar dışında hiçbirinizi tanımamış olmaktan pişmanlık duymazdım. Yoluma bakar pişman olacağım yeni yanlışlar yapardım. Belki umursamaz biri olurdum da canım bu kadar yanmazdı.. O zaman siz olmazdınız ve ben başkası olurdum. O zamanlara geri dönebilseydik güzel olurdu. O zamanlara geri dönebilmek gibi bir ihtimal bile olsa olurdu..