18 Ekim 2022

Öleyazdım...

Dün sabah her zamanki gibi kalkıp işe gittim. Biraz halsiz hissediyordum ama pek birşeyim de yok gibiydi. Yoğun tempoda bazı sabahlar böyle hissettiğim oluyor.

İşyerinde de iyiydim. Saat iki gibi daha da halsizleştim. "Yemek yemiyorum ya öğlenleri bugün de halsiz gibiydim birşeyler atıştırsam iyi olacak" düşüncesiyle aşağıdaki fırına gittim. Birşeyler yedim, oturdum dinlendim. Bir yandan da ateşim çıkmaya başladı hafif hafif. Kocamı arayıp gelip beni almasını istedim.

Onu beklerken de covid falan çıkarsam diye küçük tek kişilik odalardan birine gittim, bir yandan da beklerken eğitimi dinliyorum. Eşim gelene kadar daha da fenalaştım. Eşyalarımı arkadaşlar getirdi, aşağıya nasıl indim, arabaya nasıl bindim bilmiyorum.

Arabada artık kendimi bıraktım sanırım. Çok sık hasta olmam genelde de hepsini ayakta atlatırım. Yatak, döşek düşmem pek. Acı eşiğim de yüksektir. Eşimde bu halimi bildiği için arabada beni öyle görünce çok korktu, hemen hastaneye gidiyoruz dedi.

Gidiyoruz ama istemsizce gözlerimden yaşlar süzülüyor. Güneş ışığı gözlerimi yakıyor. Tenime sığmıyorum sanki. Kıyafetlerin bana değdiği her yerim acıyor.

Net hatırladığım şeylerden birisi ters yönden geldiğimiz için hastane otoparkına değil, arabayı İspark'a bıraktığımız. Caddeden karşıya geçmemiz gerekiyor ve "ben oraya kadar gidemem" diye ağlamaya başladım.

Bir şekilde gittik. Müdahaleler yapıldı. İlaçlar, serumlar ama ateşim gittikçe çıkıyor. İlaçlara rağmen yükselmesi doktorları bayağı bir korkuttu. Üstümü başımı çıkarıp soğuk kompres yapmaya başladılar. Bundan sonrası hep beynimin içinde yaşandı.

Derin bir karanlık görüyorum. Öyle bir karanlık ki, dönüyor girdap gibi... Sağ ucu minicik bir ışık sanki. Önce bayılıyorum sandım. Ama sonra beynim panik yaptı. -Şunu bilin ki bir kez bayılmışsanız bu hayatta her zaman bayılacağınızın bilincine varırsınız o son anlarda.- Bu o bayılmalar gibi değildi, çekiliyorum sanki karanlığa, beynim bağırıyor resmen bu bayılmak değil diye, ilkyardım eğitimlerinden hatıra "senkop" kelimesi çınlıyor kafamın içinde (bayılmanın tıbbi adı). Dedim ki galiba ölüyorum. Bu sefer de Çınar'ı göremeden ölücem diye ağlamaya başladım.

Eşim Çınar hastalandı diye düşünüyorum sandığı için Çınar'ın birşeyi yok, sakin ol. O iyi diyip duruyor ama ben kendim gidiciyim sanıyorum.

Sonrasında ilaçlar etki etmeye başlayınca ağrılarım, tenimin acısı geçti ama ateşim düşmediği için sayıklamalarım ve o uyku ile uyanıklık arasındaki halim devam etti. Acildeyiz, çocuklar var. Ağlıyorlar durmaksızın. Onlar ağladıkça Çınar ağlıyor ve ben gidip bakamıyorum diye bende ağlıyorum. Eşim de neden ağladığımı anlamıyor. Covid olmuşumdur ve Çınar'a bulaştırırsam o da bu kadar çok acı çeker benim elimden birşey gelmez diye korkumdan sürekli ağlıyorum. Çocuklar ağlıyor, ben ağlıyorum. "Allahım oğlumu koru" cümlesi bir mantra gibi zihnimde belki onbin kez tekrar etti...

Sesim çıktığında söylediğim ilk şey "Çocuklar ağlamıyor." oldu. Eşim de bitti tedavileri gittiler onlar dedi. 

Sonra ne kadar geçti bilmem ayılır gibi oldum. Eşim görüş alanıma girdi bir an, bir baktım sapsarı kesilmiş. Aynı Çınar'ın sarılığı tavan yaptığındaki o görüntü. Tam tekrar bilinçsizliğe gidiyordum ki "Eray'a ne olmuş?!" diye korkuyla tekrar açtım gözlerimi...

Ondan sonra da giderek ayıldım. İki saattir hastanede bulunduğumuzu öğrendim.

Kan testimde çok hafif bir enfeksiyon çıktı. O kadar hafif ki içinde üç tanecik antibiyotik olan bir kutu ilaç yazmış doktor. Influenza da değilmişim. Covid'i bekleyelim, eve gidebilirsiniz ama ateşi çıkarsa hemen geri gelin demişler.

Eve geldik, yemek yedik, ilaçlarımı-vitaminlerimi içtikten sonra iyiydim. Hatta eşimi arkadaşı balığa çağırınca gönderdim zorla. Ölümüne korktu çünkü gitsin biraz havası değişsin diye.

Çınar'ı yıkayıp, yatıracak gücüm de vardı. Bir çay içip, yattım. Bu resimdeki de o çay, vallahi tadını pek almadım ama rengi bile psikolojime iyi geldi.

Gece eşim saati kurmuş üçte tepemde edevlet şifresi soruyordu. O baktığında sonuçlar çıkmamıştı. Ben altıda uyanınca baktım covid de değilmişim.

Neydi şimdi bu? 

Ben hiç bilemedim. Belki de bir kaç senenin yoğun temposu sonrası vucüdumun kendine daha iyi bak, dur-dinlen isyanıydı.

Üzerine biraz daha düşüneyim.

An itibariyle "bu da böyle bir anımdı işte" oldu.

Not: Resimdeki "Mim & More - Christmas Kiss - Limited Edition - Narlı Yılbaşı Çayı"

51 yorum:

  1. Şu anda sanki dün bunları yaşayan ben değilmişim gibiyim inanki. Gerçekten çok iyiyim, bu da halime anlam verememe durumundan çıkmama engel oluyor. Hakkımızda hayırlısı.

    YanıtlaSil
  2. Çok geçmiş olsun. En çok sevindiğim şey sizinle ilgilenecek birinin olması idi. Şanslısınız. Acil şifalar dilerim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim. Evet gerçekten eşim olmasa yanımda ne yapardım bilmem. Büyük kısımda aklımda başımda değildi çünkü.

      Sil
  3. Ay inanılmaz üzüldüm, çok çok geçmiş olsun, gözlerim yaşardı resmen o hislerini çok iyi anlıyorum, çocuklarla ilgili o duygular... Allah bir daha göstermesin...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim çoook.❤ Gerçekten allah bana bir daha, geri kalan kimseye de hiç göstermesin. Psikolojik olarak katlanılacak gibi değildi.

      Sil
  4. Çok geçmiş olsun, bir panik atak hali yaşamışsınız sanki, oğlum bebekken 2 yıl boyunca beni deli etmişti bu durum, o zamanlar panik atak bilinen bir şey de değildi. Hatırlamak bile istemiyorum o günleri. Toparlamanıza sevindim. Ben de bir haftadır Covid teşhisiyle yarı ayakta yarı yatar durumdayım. Bugün biraz toparladım, ifrazatı da atabilsem kafamdaki saman halinden kurtulacağım. Evcek yakalandık, daha doğrusu tatil dönüşü çocuklar getirdi, kaçışı olamadı. Neyse ki herkes atlattı iyi, darısı bana...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Panik ataklık ne olabilir diye düşünüyorum ama çok da sakin sıradan bir iş günüydü.
      Size de çok geçmiş olsun. ❤ Umuyorum tez zamanda geçer gider.

      Sil
  5. bencesi bir süredir bedenin ve sinirlerin yorulmuş ev iş çocuk derken bir patlama olmuş ama geçmiiş gitmiş, şimdi daha iyi olcaksın artık :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bende senin gibi düşündüm Deep, bu fikre daha yakınım. Çok şükür geçti gitti. :)

      Sil
  6. Çok çok geçmiş olsun, çok üzüldüm:(
    Şimdi iyisiniz buna sevindim:) Çok kötü şeyler yaşamışsınız, o anı sadece yaşayan anlar. Vücut bazen yaşanan şeylerden dolayı alarm veriyor, daha önce yaşadığınız herhangi bir şey ya da üzüntü psikolojik olarak fazlasıyla etki ediyor. Bir nevi uyarı gibi düşünün, kardeşim de buna benzer bir şey geçirdi 2 hafta önce, acile gitti 3 defa, şimdi iyi o da. Yazınızı okuyunca çok etkilendim. Tekrar tekrar geçmiş olsun, umarım tekrar yaşamazsınız...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kardeşinize de çok üzüldüm. Umarım daha da iyi olur. ❤️
      Gerçekten çok acayip birşey yaşadım ama neydi nedendi hala bende net değil.

      Sil
  7. çok geçmiş olsun, okurken tüylerim diken diken oldu. yaşadıklarınız bence ateşten dolayı, enfeksiyon deyip hafife almayın. bazen küçük bir şey diyoruz ama sonra çok ağır durumlar ortaya çıkıyor. aman diyim antibiyotikleri tok karnına ve saatinde için, tecrübe ile sabit bunları yapmayınca kötü oluyor. bayılma hisside çok acayip bir şey ben kan verirken bayılmıştım, beynim hala konuşmaya devam ediyordu: nasıl ya kan verirken mi öleceğim diyordum bu kadar kolay mıydı :) el ayak yok ama beyin devam diyor. tekrar çok geçmiş olsun. sağlıkla kalın

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Antibiyotiklerimi hiç aksatmam, önemine inanırım. Ateşin kesinlikle etkisi büyük ama minicik enfeksiyon bu kadar ateşe sebep olur muydu emin olamadım. Doktorlar o kadar şaşırdı ki bende o yüzden şaşkınım galiba.

      Kan verirken bayılmak da ne kötü olmuştur. Bende hep içim çekilir gibi hissederim o kan verme sırasında. Beyin de ne acayip yalnız, böyle anlarda tüm kontrolü ele alıp, asla susmaması hayret verici. :D

      Sil
  8. Çok geçmiş olsun, belki önceki yorgunlukların veya birikmenin ortaya çıkardığı bir durumdu neyse ki önemli bir şey çıkmamış, şimdi iyi olmanıza sevindim, sevgiler:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim. ❤️ Gerçekten öyle olabilir gibi geliyor bana da.

      Sil
  9. Enfeksiyon savaşında en korktuğum şey ateş. Hastaneye gidip hemen müdahale yaptırmanız iyi olmuş yani. Hepiniz ayrı korkmuşsunuz, kıyamam umarım bir daha yaşamazsın. Çok geçmiş olsun diliyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Umarım yaşamam ya, her anı hala aklımda. Ne zaman silik bir anıya dönüşür acaba. Çok teşekkür ediyorum güzel dileklerin için.❤️

      Sil
  10. Çok geçmiş olsun, hava değişimleriyle enfeksiyonlar, hastalıklar da artmaya başladı. Çok dikkat edin kendinize.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim. ❤️ Evet hastanenin acili de dolup taşıyordu. Vitamin takviyelerine bu sıralar daha çok önem vermek lazım gibi.

      Sil
  11. Bana da panik atak gibi geldi. Çünkü ben de de var. En yakın zamanda tekrar bi görün doktora derim. Başka bir şey de olabilir. Çok çok geçmiş olsun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Allah allah ben panik atağı da böyle bilmezdim. Gerçi ben nerden bileceksem şimdiye kadar da yaşamadım ki... Gidip görüneceğim teşekkürler uyarı için. :)

      Sil
    2. Benim ki sadece tahmin tabi :) Başka bir şey de olabilir. Enfeksiyon da demişler gerçi. En iyisini doktorlar bilir :)

      Sil
    3. Yine bir kontrole gideceğim bakalım, panik atak için de fikir alayım. :) Teşekkür ederim.

      Sil
  12. geçmiş olsun korkuyor insan istemsizce, umarım tekrar etmez, çay bardağı çok güzel bu arada

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim çok. Bu çay bardağını beğenmeniz beni şaşırttı istisnasız deneyen bütün erkek bireyler "bu nasıl bardak ya" diyor. :)

      Sil
  13. çok geçmiş olsun, okurken kalbim ağzımda okudum, bu arada dün istagramda adını bulabilirken bugün bulamıyorum, eğer mümkün olursa instadan bana yazar mısın?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim. Dönüş yaptım ama bu saate kadar çalıştığım için biraz geç oldu kusura bakma. :)

      Sil
  14. Çok çok geçmiş olsun. Bazen fiziksel yorgunluğun üstüne manevi yorgunluk eklenince şiddet artabiliyor. Sen her şeyden önemlisin bunu unutma ve limonlu su iç :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim. Limonlu su ofiste içiyorum ama evde aklıma gelmiyor. İyi dediniz yarın içeyim. :)

      Sil
  15. Çok çok geçmiş olsun. 💜

    YanıtlaSil
  16. Çok geçmiş olsun. İyi bakın kendinize. En çok da aileniz için iyi bakmalısınız. Ben her zaman söylerim erkek hasta olsa ev halkı çok etkilenmiyor ama kadın hasta olunca adeta ölü evine dönüyor. Aman diyeyim!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Eşim de öyle diyor. Sen böyle olursan biz ne yaparız diye dolandı durdu ortalıkta, çok şükür şimdi daha iyiyim. Teşekkür ederim.

      Sil
  17. Tekrardan büyük geçmiş olsun. Ufak şeylere de artık covid olduğumuzu sanıyoruz, öyle sanmamızda gayet doğal bir davranış kendimizi ve çevremizi düşünmemiz lazım. Anne olmakta başka bir duygu olsa gerek hasta olduğunuz halde "Allahım oğlumu koru" cümlesi duygulandırdı beni.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Doktorlar kesin kovid olduğumu düşününce, ve çektiğim acıyı da bilince çocuğum da öyle acı çeker diye çok korktum yalan yok. Allahım korusun tüm çocuklarımızı.

      Sil
  18. Çok çok geçmiş olsun. Kendine dikkat et.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim. Haftaya izinliyim. Kısa bir mola yapıp kendime gelmek istiyorum.

      Sil
  19. Farkında olmadan bedenimize çok yüklenebiliyoruz. Sevdiklerimize verdiğimiz kadar değer vermiyoruz kendi bedenime. Aslında sağlık ne kadar önemli. Sahip olduğumuz her şey sağlıkla anlam kazanıyor. Çok geçmiş olsun😯😇

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O kadar haklısınız ki, gerçekten kendime daha da çok dikkat etmeye karar verdim. Bu kararımın ardından bu saate kadar çalışmamı şey etmeyelim ama. :D

      Sil
  20. Çok geçmiş olsun.

    Bundan bağımsız olarak, anlatım müthişti. Okuru ilk cümleyle kapıp son cümleye kadar diken üstünde tutmak, o koşullarda onca detayı yazıya bir çok duygu ile ve edebi bir lezzetle yedirmek herkesin harcı değildir. Her şey yoluna girmişken, bünyede potansiyel bir yazar barındığının altını çizmeden geçemedim:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bünyede var mı bilmiyorum ama belki bilinçaltımda vardır biz yazar. :)

      Sil
  21. Çok ama çok geçmiş olsun. Şimdi nasılsınız peki iyi misiniz? Ben hemen size bi çay ikram edeyim :Ç Sıcak sıcak iyi gelir :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim, çok daha iyiyim. :) Bende o ilk akşam hemen bir çay yapmıştım iyi geldi gerçekten.

      Sil
  22. Ah inanmıyorum, neler neler olmuş böyle :(( Çok çok geçmiş olsun, okurken sahiden çok üzüldüm. Neyse ki şimdi daha iyiymişsin, umarım en kısa zamanda tamamen toparlarsın ve hiçbir şeyin kalmaz. Sonda dediğin gibi belki gerçekten uzun zamanın yorgunluğu artık vücuda tak edince bir fire vermişsindir.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim. ❤️ Bende öyle düşünüyorum artık valla, şu an çok daha iyiyim şükür.

      Sil
  23. Çok geçmiş olsun Nur. Dediğin gibi yoğun çalışma, yorgunluk derken ufak bir şey seni yatağa düşürmüş olabilir. İyice dinlen, vitaminlerini al daha iyi hissedersin. Her şeye yetişeceğim derken kendimizi ihmal ediyoruz ama sonra acısı çıkıyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gerçekten öyle bir acı çıkmasıydı sanırım bendeki, çok şükür çok daha iyiyim. Allah bir daha yaşatmasın inşallah.

      Sil
  24. Geçmiş olsun.
    Ne kadan da tombiş bardak :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim, bardak favorilerimdendir. :) Refikadan tatlıcan çay bardağı olması lazım. :)

      Sil
  25. Ay çok geçmiş olsun, hastalığın her türlüsü kötü insallaah bir daha yasamazsin

    YanıtlaSil

Search

About

Bendenizle ilgili bilgiler için "Kim Bu Kız" sayfasına gidiniz lütfen.