Direniyorum acılarına yine dünya...

Hello iki gözümün çiçekleri,

Yine bir gün acılar içinde kıvranıyorumdur. Yıllardır dişlerimden yana çektiklerim bana yetmemiş olacak ki bu sefer de kalktım, farklı bir işe giriştim. 

Doktorum tüm üst dişlerini zirkonyum kaplayalım da bitsin artık bu çile dediğinde olur dedim, bu öneri bana daha önce yapıldığında gözüm yememişti açıkçası ama arada geçen sürede çektiğim dertler ve çilelere bakınca artık fikir giderek daha da iyi görünmeye başladı.

Tabii ben nereden bileyim saat birde girdiğim dişçiden neredeyse saat yedide çıkacağımı... Bütün üst dişlerim kesildi ve geçici dişler için ölçüler alındı. Ben dinlenme odasında acılara gark olmuşken geçici dişler yapıldı ve takıldı.

Şimdi sanki ağzımda anneanemin dişlerini ödünç almışım gibi bir hisle dolaşıyorum. Yemek yemenin düşüncesi bile içime sıkıntılar bastırıyor. Bu dişlerin "gerçek" olanları da takılınca hala bu his devam ederse ne yaparım bilmiyorum... Kafamda deli sorular.

Bugün sözde izinliyim, son dakika gelen bir toplantıya gireyim diye bilgisayarı bir açtım. Sonra da orada kayboldum, o mailden bu maile, yolumu şaşırdım.

Bir de son dakika gene acil bir vize işinin içinde buldum kendimi, neden şöyle sakin, dingin ilerleyen işlerim yok benim acaba? Hep stres, hep kaos.

Bu kadar stresin vücuduma nasıl bir etkisi oluyor ve ne zaman sonuçları görmeye başlarım diye de ufaktan bir tırsmıyor değilim ama...

Ay neyse kendim bile daraldım şu an yazdığım bu yazıdan.

Öperim gözlerinizden ve yeni dişlerimle geri gelirim diye umuyorum...

Adios.

Applesoda