Onaylanmaya ihtiyaç duymamam aykırı bir kişilik olduğumu göstermez sanıyorum...

Bazen tek ihtiyacımızın insanlar tarafından kabul görmek olduğunu düşünmüyor değilim. 

Düşünsene; bugün iş yerinde bir arkadaşın giydiğin kıyafeti beğenmezse, günün sonunda sende giydiğin kıyafetin sana hiç yakışmadığını düşünmeye başlarsın. Aslında sabah ne heveslerle giymiştin onu hatırlıyor musun?

Diyorum ki insanlar tarafından onaylanmayı beklemeyelim. Tek ihtiyacımız aslında kendimizi onaylamamız. 

Makyajsız geldiğimde işe hasta gibi görünüyorsun böyle diyorlar. (Çünkü o kadar soluk ki ten rengim.) Önemli değil ben hasta hissetmiyorum diyorum.

Kendimi onaylıyorum. İnsanların beni onaylamasını, beğenmesini, kabul etmesini beklemiyorum. Zira beni onaylayacak bir bünye bulmam belki de ömrümce hiç nasip olmayabilirdi.. (Sevdiceğimi bu konudan hariç tutuyorum.) 

Kısaca; kendinize inanın.. Nasıl hissediyorsanız aslında öylesinizdir ve insanlar size kim ya da nasıl birisi olmanız gerektiğini söyleyemezler. Olduğunuz kişiden hoşlanmıyorlarsa da bu onların problemidir, sizin değil.

Resmin Türkçe Meali der ki: "Birisinin seni tamamlamasına ihtiyacın yok. Tek ihtiyacın olan birisin seni tamamen onaylaması." Tam tercüme için ehline başvurmayı ihmal etmeyiniz.

Not: Resimde yer alan söz İngilizce olduğunda çok kafiyeliydi aslında ama Türkçe'ye çevirince de ne alaka dedirtmiyor değil.