Dayan, rüsva etme beni...

Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip...

...

Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile, diş ile,
Umut ile, sevda ile, düş ile
Dayan rüsva etme beni.

Gör, nasıl yeniden yaratılırım,
Namuslu, genç ellerinle.
Kızlarım,
Oğullarım var gelecekte,
Herbiri vazgeçilmez cihan parçası.
Kaç bin yıllık hasretimin koncası,
Gözlerinden,
Gözlerinden öperim,
Bir umudum sende,
Anlıyor musun ?

Ahmed Arif

Not: Günlerdir şiirin "Dayan, rüsva etme beni" kısmı dilimde dolanıyorum. Burada da bulunsun istedim. :)