İsmim çok gizli bir bilgi olduğundan değil de kullanım zorluğundan...
Adımı "Feriha" koymamışlar ama aynı klasmanda eski, günümüzde hemen hemen hiç kullanılmayan bir isim olan babaannemin adını koymuşlar.
Adım "Elif" olacakmış (Allah korumuş, pek sevemediğim bir isimdir.) o sıralarda babaannem ölünce, babam da
bana onun adını vermek istemiş.
Ama tabii ilk evladını dokuz ay karnında taşıyan, doğuracağı günü iple çeken annemin pek bir zoruna gitmiş bu durum. O da kız kardeşime benimkiyle aynı özelliklerden muzdarip anneannemin ismini koyarak intikamını almış. :)
İsim zor olunca Starbucks çalışanları bir kere
söylediğimde anlayamıyor.
Genelde de hep yanlış yazıyorlar. Hal böyle olunca bende
Ayşe takma adını kullanmaya başladım.
Sonra bir arkadaşım her gün başka bir isim söyleyelim dedi.
Alfabetik sıradan başladık, her gün bir başka isimle Starbucks'a gider olduk.
Kız isimleri bitince de unisex isimlere başladık.
Kafa karıştırmak bizim işimiz. :)
Sırada erkek isimleri var. Sonra alfabeyi baştan bir dolanırız artık.
Bu arada Starbucks bana reklam yapayım diye para vermedi.
Verseydi de itiraz etmezdim tabii... Biz çoğu gün öğle yemeklerini bir sandviç bir
kahve ile yaptığımızdan sıklıkla gidiyoruz.
Ama mali açıdan dikkatli olmanızı tavsiye ederim. Zira ocak söndürürler.
Kahve kokulu sabahlar dilerim, Applesodaa.
ben de birinci kerede anlamayınca Ayça deyip geçiveriyorum. (Ayça ismini seviyorum) Ama böyle sistematik iyimiş, deneyebilirim :))
YanıtlaSilBenim de Ayşe kolayıma geliyordu. :) Bir süre sonra Starbucks çalışanları gerçek isminiz ne falan demeye başladı bana. :D Komik oluyor.
Silkomiksin sen yaaaa :)
YanıtlaSilSenden böyle bir iltifat almak, bak şimdi omuzlarım nasıl göğe doğru yükselişe geçti bir bilsen. :D
Sil