Hanımlar-beyler falan hep zarar ziyan, hep kelime israfı... Ne gerek var öyle şeylere deyip toptan atmışlar onları bu cağnım plaza insanları.
Daha önce çalıştığım iş yerlerinde hiç böyle bir laubaliliğe denk gelmemiştim. Sadece bizim iş yerine mi özel bir durum yoksa başka yerlerde de var mı bilmiyorum.
Ama 50 yaşındaki adama "Ahmet" demeye de bir türlü alışamıyorum. Ailemden aldığım terbiyeye ters bir kere benim.
Her gün bir dikkat hali, aman abi abla falan derim bir de yanlışlıkla
plazasal linçe kurban giderim sonra...
Neyse en büyük derdimiz bu olsun. Ne yapalım.
Applesodaa.
Yazarın Notu: Resim bizim ofisten, leoparlı şalın olduğu sandalye benim. :)
Son iki işimde de aynı bu şekildeydi ve ben de ilk anda biri bana “bey/hanım demene gerek yok” demezse çok zor değiştirebiliyorum. Bir yandan da güzel buluyorum ama...
YanıtlaSilAslında bende güzel buluyorum ama benim çalıştığım sektörde yaş ortalaması çok yüksek. Ben gittiğim yerlerde genellikle en genç kişi oluyorum. Bu nedenle de bazen zor geliyor bana isimle hitap etmek. :S
SilYabancı ya da yabancı ortaklı bir firma falan mı?
YanıtlaSilGenelde bu firmalar daha az resmi olmayı tercih ediyorlar.
Yabancı firma, o ülkenin kültürünü benimsiyorlar dolayısıyla. :S
SilBana da ters! Biz "abi/abla"cıyız! :)
YanıtlaSilBende abi/abladan yanayım. Olmadı bey/hanım da derim. Beni bu ikilemde bırakmasınlar yeter. :D
SilBen de insanlara isimleriyle hitap etmeyi seviyorum :D Resmiyet bazen beni yoruyor :D
YanıtlaSil:) Bu hayatta bizi ne yormuyor ki...
Sil