Bir insanın kalbi ne kadar kırılabilir? Bir insan ne kadar yalnız kalabilir? Ne kadar yok olabilir? Eksilir? Kaybolur? Bir insan bütün bunların hepsini nasıl kaldırabilir??
O insan benim ve tabiri caizse her geçen gün daha da yok oluyorum!! Bir ailem var çok sevdiğim! :) Ama ben Konya'da onlar İstanbul'da kimsesiz hissediyorum onlarsız sofraya oturunca... Bir kız kardeşim var ukala, çok bilmiş, çok şeker. :) Ama o da Ordu'da yatılı okulda... Bir can dostum var! Dünyanın en bitanesi, en sevilesi aşçısı. :) O da Bolu'da okulunda... Bir çikolatam var yenilesi. :) O da evinde, işinde... Ve ben bu yerde sevdiğim herkesten uzakta... Eskiden olsa takmazdım nasıl olsa gideceğim, eninde sonunda birlikte olacağız derdim. Ama artık hiçbir şey diyemiyorum. Bir dostum vardı... Kardeşim, abim, sırdaşım, dert ortağım oldu. Çok değer verdiğim biri oldu zamanla. Hayatımdan biri oldu çıktı. Kimseden ayırt etmedim. Öz kardeşim saydım. Öyle sevdim! Öyle değer verdim! Ama ben salağım biliyorum çünkü kardeşim dediğim yeri geldi sırt çevirenim oldu... Dün dostumdu, bugün yüzüme bakmayanım oldu. Her derdimde yanıma koşandı güya. Başıma bela açılınca görmezden gelenim oldu... Kalbimi kıran da, yakan da, parçalayan da o oldu!! Nasıl bir acı var içimde! Nasıl bir yangın bilseniz. Nasıl bir öfke, nefret, kin ve ne olursa olsun hala ona olan sevgim... Nasıl da salağım hala değil mi?? Evet akıllanmıyorum arkadaşım. Bu kadar da beyinsizim yani! Bana bir gram değer vermeyen bir insanı ben hala nasıl da düşünüyorum... Ne isterseniz söyleyin haklısınız biliyorum.
Gel gelelim anafikre (sonunda fikri olan bir yazı yazabildim ya şükürler olsun) siz siz olun insanlara öyle kolay kolay güvenmeyin, değer vermeyin. Sonra benim gibi yanarsınız. Acılarla kıvranır, kan kusup kızılcık şerbetiydi canım o dersiniz...
Yaktı, yandırdı beni! Bugün dost görünüp de ertesi gün arkadan vuranlar, hep beni bulan insafsızlar! Nedir benim sizden çektiğim?? Ne zaman akıllanacağım Allah'ım?? Çok canım acıyor..! Ne zaman mutlu olacağım??
Ama bütün bunların yanında üç meleğim var benim... :) Her gün yanımda olan, ayakta kalmamı sağlayan meleklerim. Meltem: Benim çektiğim acıyı görüp acıma, nefretimi görüp nefretime ortak olanım.Kollarına alıp ısıtanım... İlknur: Her suratımı astığımda korkunç esprilerine bir yenisini ekleyenim. Beni azıcık güldürmek için tencere tencere makarna pişirenim... Kübra: Her an her saniye yanımda olup, kafamı derslerle meşgul edenim. Ağzıma kekleri tıkayıp da yanağımdan öpenim... Sizi çok seviyorum meleklerim!! :)
Öpücüklerimle Charlie
Bizim Küçük Sibirya Tarzı Soğuk Yuvamız
Bozkır / Konya
