Selamlar Casperlarım,
Sevgili Özlem beni mimlediğini haber verdi, konumuz bir çocukluk anımız.
Bende size kısa kısa bir anı potporisi yapmaya karar verdim. :)
- İlk Yalan -
Anneme ilk kez altı yaşında yalan söyledim.
O gün beni markete süt almaya göndermişlerdi, o günlerde paket sütler var mıydı inanın
bilemiyorum. Cam şişede bir süt aldım ve yokuş aşağı eve doğru yürüyorum.
Bir yandan da şişeyi havaya atıp atıp tutuyorum.
Ne akla hizmet böyle yaptığımı bilemesem de bir anda şişe yere düştü ve kırıldı.
Süt yokuş boyunca aktı gitti. O gün ne kadar korktuysam yaptığımdan bu anlar o kadar net ki aklımda...
Eve geldim, "Süt bitmiş, parayı verdim, sonra gidip alacağım." dedim.
Çocuk aklıyla yalan bu kadar işte, annem tabii ki olayın aslını markete gidip gelerek hemen
öğrendi ama çok korktuğum için sanırım bana bir şey dememişti. :)
- Mübarek İnsanım -
Ben on iki, kız kardeşim on yaşındayken sürekli birbirimizle dalaşırdık.
Ünyedeyiz, amcamların terasında gene bir itiş kakış seramonisi esnasında kız kardeşim
kaval kemiğime tekme attı. Tekmeyi bayağı sağlam geçirdi bana esasında
ancak vurduğu yer itibariyle sanırım bana bir şey olmazken onun ayağı şişti. :)
Sonra ben bütün yaz "Bak ben mübarek insanım, bana dokunma başına birşey gelir."
diyerek kardeşlerimin ikisini de çileden çıkardım. :)
- İçim Yanıyor -
On dört bilemediniz on beş yaşındayken ben, amcamlar yaz için bizdeydi.
Bir evde iki aile olunca tabii ev alabildiğine kalabalık oluyor.
Oturmuşuz masaya öğlen kahvaltısı ediyoruz, ben o sırada sıcak çayı çok hızlı içtim.
Tabii o hızla büsbütün ağzımı yaktım. Hatta yemek borumdan geçerken bile nasıl
sıcak bir his veriyor anlatamam. Elim bağrımda "İçim yandı." diye bir iç çekmem
var ki a dostlar görseniz yüz yıllık aşk acısı çekiyorum sanırsınız...
Sonra tabii bütün bir yaz kuzenlerim huzur vermedi "Ne oldu gene mi için yandı?"
esprileri aldı başını gitti..
Kimler kaldıysa bu mimi yapmayan hepiniz kendiniz, mimli sayın. :)
Sevgiler Applesodaa'dan.
