Kızkardeşim ultra zekidir. Makine mühendisliği okuyor kendisi, ben onun yarısı kadar olamadım işte. :) Onun müstakbel kocası ondan da zeki olsun istiyor. Ben normal zeka seviyesine sahip bi insan olarak benim gibi normal bi koca istiyorum. Bu durumda çocuklar arasındaki diyaloglar şöyle gelişiyor canlarım. (Bu arada kurgularda onun bir oğlu var benim üç tane.)
- Onun minnacık yavrusu gelecek, benim minnacık yavrularımdan birisi su içerken o içtiğin ne biliyor musun h2o diyecek. Benim tosun bi afallayacak tabi. Gel de şimdi tosunuma o haş'ın h harfi olduğunu hidrojen diye de bilindiğini vs. vs. anlat dur... Ne bilsin benim oğluşum ayol. :)
- Onun aslan parçası gelip benim yavruma içine çektiğin havada neler var biliyor musun diyecek. Benim tosun neler var hava işte yani diyecek. Yavru aslan başlayacak azot var, şu var, bu var diye. Benimki azotta kalır zaten. Anne azot ne mazot mu? Yok yavrum azot o gaz gaz.... Gel anlat işte. :)
- Onun oğlan gelip ben formula izliyom yea diyecek. Benimki daha iki tekerlekli bisiklet süremiyor ne bilsin formula ne.. :)
- Aslan yeğenim gelip annemle biz Vettel'i tutuyoruz diyecek benim oğlan vestel uydu anlayacak..
P.S: Burdan anlıyorum ki ben evliliğe, çocuk çoluğa falan hazır değilim. Bugün yeğenimin anaokuluna başlamak için yaptığı masrafı duyunca zaten ben evde eğitim veririm dedim. Ana benim, evi de okula çeviririm. Al sana anaokulu!! Al işte ya benden anne olur mu?? Olursa nice olur bu memleketin hali.. :)