Böyle...

·         Bu hafta hiç bitmeyecek gibi geliyor hadi bakalım hayırlısı...

·         Yanılmıyorsam eğer İngiltere’de (başka bir yerde olabilir) kadının birisi öldükten 45 dk. sonra hayata geri dönmüş. 45 dk. boyunca teknik olarak ölüymüş. Sanıyorum öbür tarafı beğenmedi geri geldi..

·         Askeriyede artık “Yaylalar” söylenemeyecekmiş. Kadın ve bilmem ne bakanı halt etmiş, gitmiş kadın ve erkek arasındaki ayrımcılığı oradan yok etmeye karar vermiş. Gerzizekalı diyeceğim de ayıp olacak şimdi. Neyse diyorum ki bakanım git topla halkı karşına birde bunu öyle anlatmayı dene. Kafana yumurta atmazlarsa ben de hiçbirşey bilmiyorum.

·         Can Bonomo’ya da birşey diyeyim. Can’cım şarkı eh işte yani çok da açmadı beni ama üzülme sonuçta biz vaktiyle “Rimi Rimi Ley” diye bir şarkıyla da o yarışmaya gitmiş bir ülkeyiz. Ama işte çok olmamış yani dedim ya. Türkçe meali ne der bunun diye bile zahmet edipte bakmadım.

·         Bir üstteki maddeye ek olaraktan; Demet “Bu şarkı güzelse ben zevksizim.” maabında birşey demiş. (Cümle tam böyle olmayabilir ama takılmayın siz ucu buraya çıkıyor sonuçta.) Bir insanın kendini bilmesi nasıl güzel şey anlatamam. Zevksizsin Demetcim! Dibine kadar zevksizsin!!

·         ACTA’ya hayır!! Demet’e hayır!! Yeterince açıklayıcı oldum sanırım, başka lafa gerek yok..

·         Şu illuminaticilere de kıl olmaya başladım. Her yerden fırtlıyorlar. O illuminati, bu illuminati... Senin illuminati kere... Tövbe yarebbim. İlluminatinin kendisi kadar sessizce sürdürebilir misiniz faaliyetlerinizi lütfen.. Sinirimi bozmaya başladınız..

·         Kar gene geri geliyormuş. Her salı İstanbul’da misafir ediyoruz kendisini. Yalnız bak tahammül sınırımız te burnumuza kadar geldi artık. Her salı her salı şaka yapıyorsun sanki... (Allah’ım niyetimi sen biliyorsun vallahi. Tövbe haşa karışmam işine..)

·         Pazartesi çilesi diye de birşey var. Trafik berbat olur. Pazardan kalan bir isteksizlik.. Yatağın “gel koynuma” diye çağıran halini görmemezlikten gelmek zorunda olmak.. Derken bir de yağmur yağmıyor mı hayattan soğuyorum oy aman...

·         Bir İstanbullu olarak pek bir yer bilmeyen bendeniz bu haftasonu Beyazıt’a gitmek durumunda kalınca kızkardeşceğizim bakın ne dedi: “Sana hiç güvenmiyorum ben. Dönerken seni tramvaya bindirsinler. Sen kaybolursun yoksa.” Nasıl da cesaretlendiriyor görmeniz lazım.

·         Bazen diyorum hakikaten bu blogu kimse okumuyor. Peki neden yazıyorum? Bilmem ki kimse okumasa da ben birşeyler söylemiş olayım diye yazıyorum aklımdakileri..