Hayat bir garip..

   Niye böyle başladım söze bilmem ama öyle değil mi ki?

   Geçen gün tuhaf birşey oldu. Kıyfet türünden almak istediğim iki şey.. Birisini iki sene evvel arayıp tarayıp üzerime göre olanını bulamamıştım, ötekisini internette görmüştüm ama son aldığım elbise kaldır at çöpe halinde geldiği için almamıştım. İlkini Ümraniye sokaklarında sıcaktan terim üzerime akarak Kübra'yla elbise bakarken buldum. Kaçırmadım aldım. İkinciyi tıka basa yenilen bir yemekten sonra göbeğimi ve öküz ölüsü gibi ağır olan laptopumu zar zor taşıyarak Gamze hanıma Kadıköy'de bolero bakarken buldum. Onu da aldım..

   Bir zamanlar özellikle ilkini nasıl da çok istemiştim.. Bazen deriz... Aslında nankörüz hep deriz: "Hiçbir istediğimiz olmuyor!" diye. Aslında oluyor istediklerimiz. Ama kaç mevsim geçiyor üzerinden olmadan o var işte. Anlık istiyoruz herşeyi.. Bir an ona ağlarken bir sonraki an başka birşeye bakınıyoruz. O yüzden hatırlaması güç evvelden ne istediğimizi.. Ama zorlayın kendinizi, hatırlarsanız görürsünüz. Çok isterseniz bir şeyi olur.. Oluyor...

P.S: Benimkiler kıyafet üzerinden verilmiş örnekler diye ciddiye almamazlık edeni kaynanası kızılcık sopasıyla kovalasın. Hıh!