Bugün...

   

   Ben anladım bugün Peter Pan'ın neden hiç büyümediğini.. Düşünsenize bir; şimdi kar yağacak ve çocuklar gülüp, eğlenip, poşetlerle kayarken biz büyükler ise işyerinde camdan dışarıyı sıkıntıyla seyredeceğiz.

   Onlar kar yağıyor diye mutlu olurken; biz akşam oluşacak trafiği düşünüp hüzünleneceğiz. Onlar ıslanırken kahkahalar atarken, biz yollarda hiç tanımadığımız insanlara sırf sinirimizden bağırıp, kalplerini kıracağız.. Onlar eve girince biraz daha dışarıda kalıp kar keyfi yapamamanın burukluğunu yaşarken; bizler eve vardık diye derin bir oh çekeceğiz.

   Kar yerden kalkana kadar her gün söyleneceğiz. Her gün biraz daha suratsızlaşacağız. Sürekli kardan şikayet edip, sevimsiz çekilmez mahluklar olacağız..

   Oysa ki çocukluğumuz hiç gelmeyecek aklımıza, hatta aklımızın ucundan bile geçmeyecek. Kara bakıp da bir tebessüm bile etmeyeceğiz. 

    Bizde genç olmuştuk sizi anlıyoruz laflarının külliyen yalan olduğunu şimdi anladınız değil mi? Bu yıl kar yağdığında bir kere olsun kar topu oynamaya çıkacağım. İçimde hep bir yanım çocuk kalmalı. Çocukluğumu, çocuk yanımı unutmayacağım. Büyümek dünyanın  güzelliklerine kör olmak demekse biraz büyüyüp, biraz çocuklaşacağım. :)