13 Şubat 2023

Anne olunca ölmek de zor...

Selam,

5 şubat akşamı kuafördeydim, bir anda gelen bir istekle saçlarımı boyatmaya gitmiştim. Oradan çıkmadan sürücü kursundan arayıp direksiyon derslerinizi bu haftaya planlıyoruz dediler, olur dedim.

O akşam ben hala eski bendim. O akşama dönüp dönüp bakıyorum da ne kadar tasasızmışım... Sanki onsekizine yeni basmış başında kavak yelleri esen o kız gibi...

O sabahtan sonra herşey değişti. Artık hiçbirşeyi ertelememeye karar verdim. Deprem ülkesinde hatta olası, devasa bir deprem beklenen bir ilde yaşıyoruz ama deprem çantamız yok. İlk işim bir deprem çantası yapmak oldu. Bir kaç gündür eksikleri topluyorum bu akşam herşeyi çantaya koyacağım inşallah.

Evdeki mobilyaları sabitleme işini kocama bıraktım. Bende koruyucu ailelik başvurumuzu yaptım. 

Koruyucu aile olmaya biz bugün karar vermedik, çocuğumuz olmadan önce verdiğimiz bir karardı. Hatta çevremizde de bilinen ve sıklıkla karşı çıkılan bir kararımızdı. (Detaylar mühim değil.) Çınar anasınıfına başladığında gerçekleştirmeyi düşünüyorduk ama yarınımız var mı belli değilken dedim ki ne için bekliyoruz? Neden erteliyoruz?

Hayat bir gün, o da bugünse eğer şimdi tam zamanı işte...

Yapabileceğim tüm yardımları elimden gelen herşeyi yaptım. Hala daha yapabileceğim birşey oldukça da peşindeyim bu işin. Eşim bu haftanın sonunda deprem bölgesine gidecek. Oradaki ekipler çok yorulduğu için kademeli değişim başlatıldı.

Oturup böyle saatlerce ağlayasım var ama ağlayamıyorum. Bir kere düşsem sanırım uzun bir süre kafamı kaldıramam ama düşemiyorum. İnsan anne olunca hislerini yaşamayı bile yarına bırakmak zorunda kalıyor...

Yaklaşık beş sene önce falandı sanırım uzun bir aradan sonra üniversitedeki ev arkadaşlarımızla bir whatsapp grubunda bir araya gelmiştik. O zaman aramızda anne olan tek arkadaşım şöyle bir şey demişti: "Anne olduktan sonra ben en çok ölmekten korkar oldum."...

Bazen olur birşey bir anda mıh gibi çakılır aklınıza... Çocuğum olduktan sonra da sık sık aklıma geldi. Hep beynimin bir yerinde dolandı bu cümle...

Ölmek korkum var mıydı bilmem üzerine hiç düşünmemiştim. Ben hamileyken deprem olmuştu, eşim gece nöbete gidecekti "Sen annemlerde mi kalsan?" demişti. Bende "Öleceksem de kendi yatağımda öleyim zaten rahat yatamıyorum, bir de başka bir yatakta perişan olamam." demiştim.

Ne laf!

Çok korkuyorum. Ölürüm de çocuğum ortada kalır. Onun iyi olduğunu, iyi olacağını bilmeden başıma birşey gelir. Başımıza bir hal gelir de onu koruyamam diye çok korkuyorum.

Anne olunca ölmek de zor...

Orada olanlara dertleniyorum, eve sığamıyorum. Acayip bir perişanlık içinde günleri atlatıyorum sadece...

Canım çok yanıyor, bir daha 5 şubat öncesindeki gibi tasasız bir gün yaşar mıyız bilmiyorum...

Hoşçakalın.
Sağlıkla.

55 yorum:

  1. Yazdıklarını okurken içim titredi.🙏 Hepimiz benzer duygular içerisindeyiz. Allah evlatlarımızı anasız, babasız, çaresiz bırakmasın. Koruyucu aile başvurunuz için yürekten kutlarım. Muazzam bir başvuru olmuş diye duydum. Hep birlikte yaralarımızı saracağız. Allah kabinize göre versin. Yüce gönlünüzün
    ekmeğini yiyin inşallah🙏🙏💐

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hepimiz her an her saniye en başa dönüyoruz sanki. Sürekli beynim bu haberi aldığım ana dönüyor... İnşallah koruyucu ailelik nasip olur bakalım bekliyoruz.

      Sil
  2. Herkes aynı yasta ve aynı süreçlerde...ve her şey bir gece de değişti...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Doğru, herşey bir gece değişti. Hepimiz bir gecede bambaşka insanlar olduk.

      Sil
  3. Günler farklılaştı sanki. Gün bitmiyor, uzuyor, gece uykuları bölünüyor.
    Çocuklar geliyor hep aklıma. o beton yığınların altında nasıl sabırla bekleyebildiler, ne düşündüler, kurtarılınca ne hissettiler? Ne çok fotoğraf görüntüsü var zihnimde... Silemiyorsunuz da...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gece hiç olmasa en az üç kez uyanıyorum. Bakıyorum saate nerdeyim bir an bilemiyorum sanki. Depremden savaşa her gece uykumda türlü felaketle yüzyüze geliyorum...

      Sil
  4. Çok zor bir durum gerçekten, annelerin durumu daha da zordur. Koruyucu aile olma fikriniz çok iyi, keşke imkanı olan herkes bu düşüncede olsa. Bundan sonra her şey farklı olacak, hayat çok kısa görüyoruz. Allah ölenlere rahmet eylesin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ebeveyn olmak öyle bir sorumluluk ki, ne bileyim kendini hiç düşünmüyorsun varsa yoksa çocuğun...
      Sanırım bu depremden sonra koruyucu ailelik konusunda insanların fikri değişecek...

      Sil
  5. Bebekler, çocuklar sağ çıkarıldıkça hem sevinip hem acaba aileleri sağ mı diye endişelendim. Yine anneler babalar sağ çıktıkça evlatları yaşıyor mu acaba, yaşamıyorsa ömür mü olacak kalan günleri diye dertlendim. Biz bu yaraları zor sağaltırız, çok üzgünüm çok, hem kaybettiğimiz insanlara, hem de ilk ve son gidişimde kalbimi bıraktığım, adeta haritadan silinen kadim şehir Antakya'ya...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu sefer gerçekten bu yaraları nasıl sağaltacağımızı bilmiyorum. Bir kırılma noktası vardır ya bu deprem o noktaydı sanki, kırıldı içimde bişeyler... Ne çok gidip görmek istemiştim Antakya'yı nasip olmadı...

      Sil
  6. Allah cümlemizin yar ve yardımcısı olsun...Söyleyecek başka hiçbir sözüm yok....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Öyle, yar ve yardımcımız olsun... Ne söylesek az geliyor zaten.

      Sil
  7. ah ah ne denir hiç bilmiyorum. bu yaşananlardan sonra konuşmak bile zor geliyor. canlar gitti ne denir ki... çok güzel düşünmüşsünüz koruyucu aile için yapabilenler için ne mutlu hayırlısı olsun. anne olunca herşey başka oluyor, önce evlat geliyor. ah o analar ve çocuklar çok büyük acı, Allah yardımcıları olsun, sabır versin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Koruyucu ailelik nasip olur inşallah, gönlümden geçeni Allah biliyor çok istiyorum... Ne diyelim bende bilmiyorum ki her birimiz bir endişe yumağı olduk sanki yuvarlanıyoruz sadece...

      Sil
  8. Söylenecek söz yok koruma ailesi olmanıza sevindim..

    YanıtlaSil
  9. Bu günleri bir şekilde atlatırız hayat akışına döneriz ama yarası geçer mi bilmiyorum. Rabbim hepimizin yar ve yardımcısı olsun. Koruyucu aile olma kararınız çok güzel, hayırlısı olsun inşallah.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Günlük akışa dönmekte çok zorlanıyorum, çevremde de herkes çok zorlanıyor görüyorum. Bakalım ne yapacağız. Koruyucu ailelik inşallah nasip olur, bekliyorum..

      Sil
  10. Aklımdan ilk geçen , neyse deprem gece oldu da herkes bir aradaydı oldu. Sanki evde hep birlikte yakalanmak , çocuklarımın nerede olduğunu bilmek içime su serper gibi geliyor . Ve çocuklarım koca delikanlı oldular ama hâlâ korkuyorum onları dünyada annesiz bırakmaktan. Allah anneleri çocukları birbirlerine bağışlasın. Oradakilerin acılarını hayal bile edemiyorumdur eminim ama hayal ettiğim kadarı bile yüreğimi yakıyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu kısmı ben hiç düşünmemiştim. Sonra eşim evde olsak tamam ama gündüz de olabilir bu deprem deyince daha da panikledim. Sanki kontrolümden çıktı herşey...
      Ne yapayım bilmiyorum. Anne baba olmak böyle bişey sanırım kaç yaşında olurlarsa olsunlar, endişelenmekten vazgeçilmiyor.

      Sil
  11. Elbette öyle büyürler ama bu benim endişelenmeme engel olmuyor, ben henüz kendi içimde o noktaya gelemedim. Gelebilir miyim bilmem de...

    YanıtlaSil
  12. Afet yada başka bir şey, yarınımızın garantisi yok. Koruyucu aile kavramına yabancıyım ben, paylaştığın için teşekkür ediyorum. İnşallah kısa zamanda netleştirirsin...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Orası öyle ama önlemimi alayım da benim ihmalim yüzünden birşey olursa o zaman kendimi nasıl affederim bilmiyorum.
      Koruyucu aile için ilk toplantımıza katıldık, hakkımızda hayırlısı diyorum. :)

      Sil
  13. beni üzen kısım ilk kez oluyormuş gibi şaşıranlar önceki büyük depremlerden daha büyük daha çok ölen de var büyük ihtimalle çok yazık ne ilkti ne de son olacak

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kesinlikle ilk değildi son da olmayacak ama umuyorum artık birşeylerin farkına varmışızdır halk olarak.

      Sil
  14. Yazınızı okurken gözlerim yaşardı. Çok doğru bir yola çıkmışsınız. Koruyucu aile için yaptığınızda çok iyi. İnşallah iyi insanlar koruyucu aile olur. Allah Herkesin Yardımcısı Olsun. Allah'a emanet olun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. A'dan Z'ye o kadar çok şey kontrol ediliyor ki bu süreçte, kilonuz bile bir çocuğu alıp almamak noktasında önemli olabiliyor. O nedenle iyi insanlara denk geliyordur inşallah çocuklarımız diye bende sizin gibi dua ediyorum.

      Sil
  15. Biz babalar daha gamsızız evet ama anneler öyle değil. Ben de esasında çok duygusal biriyim ve şu yazınız gözlerimi yaşarttı ama eşim de sizin gibi düşünüyor ve o da hazırladı deprem çantasını falan.

    Rabbim herkesin yardımcısı olsun. Çok zor...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kesinlikle çok ama çok zor ve uzun zamandır hayat telaşından unuttuğumuz bu gerçeklik bir tokat gibi vurdu yüzümüze... Allah yar ve yardımcımız olsun inşallah.

      Sil
  16. Çok üzüntülü günler geçiriyoruz. Şimdiden önlemleri alıp bir sonraki afete hazır olmak gerek. Çocuklar için ölmekten korkmak o kadar doğru ki. İnşallah hepimiz sağlıklı bir şekilde çocuklarımı yetiştirebiliriz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Deprem çantası için önlemimizi aldık ama tabi binanın sağlamlığı vs olarak da kontol edilmesi gerek. İnşallah çocuklarımızın güzel günlerini görmek nasip olur.

      Sil
  17. anne olunca her şey zor, evet ölmek te zor, ama daha zoru var, geride kalmak. İlle biri ölecekse, ben ölsem diye düşünüyorum...Geride kalmaktan ödüm kopuyor. Babam gideli 3 yıl oldu, unutulmuyor ...Zaman diyorlar, yalan diyorlar ... Biri ölecekse... İlle biri ölmeliyse ben olmalıyım o, geride kalamam...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu açıdan bakmak da öyle zorlayıcı ki haklısın, o konuda da haklısın. Ne zor yeri geliyor ölen, yeri geliyor ölmeyen olmak isitiyoruz. Ama hep kendimiz için değil de yanımızdakiler için en iyisini istiyoruz. Umuyorum ki Allah bu acıları yaşatmasın bizlere.

      Sil
  18. düşünmemeye çalış. normal yaşama dönmeye çabala.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gerçekten çok çabalıyorum, çok ama çok ama yine de zorlayıcı.

      Sil
  19. Anne değilim ama kaygini derinden hissettim. Öyle normal öyle olağan ki bu hislerin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Şu zamanda hepimizin en çok öğrendiği şey empati yapmak oldu sanırım, bu musibetin hayrı da bu oldu gibi...

      Sil
  20. Sizi kabinizden öpüyoruum iyi ki varsınız

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hepimiz iyi ki varız, biz var olmaya devam ettikçe güzelleşecek bu dünya.

      Sil
  21. Benimki kocaman oldu kendi hayatını kurdu ama depremi duyunca ilk o aklıma geldi çocuklar büyüse bile annenin gözünde hiç büyümüyor. Umarım böyle felaketler bir daha yaşanmaz (deprem olabilir ama ders alınabilirse böyle acılar olmaz) ve sizde yavrunuzu gönlünüzce büyütürsünüz. Sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bunu da o kadar iyi anlıyorum ki ben oğluma dertleniyorum. Annem hem bana hem oğluma... Annelerin gözünde asla büyümüyoruz. Annelik asla son bulmuyor. Hepimzi güzel günler görürüz inşallah.

      Sil
  22. insan her şeye alışır. kendine zaman tanı.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Öyle, üzerinden bir miktar zaman geçince akıl duyguların önüne geçebiliyor. Şu anda kendimi daha iyi kontrol edebiliyorum.

      Sil
  23. O kadar güzel yazmışsın ki, bu satırların üstüne ne diyebilirim bilmiyorum... Hiçbir şeyi ertelememe konusunda aynı düşüncedeyim seninle... Böyle bir felaketi bir daha yaşamayız umarım...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bundan sonra hayat bir gün o da bugün. Bunu motto edindim. Hiçbirşey için "Ah, keşke..." demek istemiyorum.

      Sil
  24. Hislerime tercüman olmuşsun. Anne olunca ölmek çok zor. Ama tam tersi sağ kalıp çocuğuna ne olduğunu, ne olacağını bilemeden enkaz altında beklemek eminim çok daha zordum. Depremi öğrendiğim andan itibaren düşündüm, düşündüm... delirmemek için çok çaba sarfettim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne yana dönsek başka delilik biliyorum... Her düşüncenin sonu çıkmaz bir sokak gibi, içine çektikçe çekiyor insanı... Sanırım biraz odağımızı başka bir yöne çevirmemiz gerek yoksa hepimiz deli çıkacağız.

      Sil
  25. Yazını okurken içim titredi, çok duygulandım...
    Koruyucu aile başvurusu gerçekleşir dilerim ki...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu konu beni çok duygulandırıyor. Rüyamda gördüm resmi başvurudan bir gece sonra, bir kızım bir oğlum vardı. İnanıyorum olacak. :)

      Sil
  26. Üzerinden yirmi gün geçti depremin. Daha ölen insanımızın sayısını bile tam olarak bilmiyoruz. Hoş, bilsek acımız dinecek değil. Rabb'im bir daha böyle acılar yaşatmasın diye dua ediyoruz. Ama bizim insanımız duayı sadece sözden ibaret sanıyor. Asıl dua fiille yapılır. Deprem ülkesi olan güzel ülkemde insanımız, hayatını ne zaman paranın önüne koyacak hiç bilmiyorum. Bir binanın yuva hâline gelinceye kadar geçirdiği aşamalarda imzası olan herkesin hesap vereceği bir ülke olmadan rahat yüzü yok bize. Korkarım hiçbir zaman da böyle bir ülke olamayacağız.
    Evladından önce ölmek bir anne (veya baba) için ürkütücü görünüyor. Tersi de olabilir. Evladını dünyada yalnız bırakmak ne kadar korkunçsa toprağın altında yalnız bırakmak da öylesine korkunç. Acı, acıyı çağırıyor.
    Hayat devam ediyor diyenleri anlamakta zorlanıyorum. Bırakın insanlar acılarını yaşasınlar. Üzülsünler, ağlasınlar... İnsanî duyguları bile yaşamaya izin vermeyen bir güruh var toplumda. Böyle diyenler ya hiç acı yaşamamışlar ya da kalp yerine başka bir şey taşıyorlar. Daha kötü ihtimal de şu: Birilerinin acı çekiyor olması birilerinin normale dönmesini geciktiriyor olabilir. Bu yüzden bir an önce "hayata dönün" çağrısı yapıyorlar. Toplum büyük bir aileyse bu ailenin bir ferdi acı çekerken diğer fertlerin gününü gün etmek istemesi insanlıkla bağdaşacak bir durum olmamalı. Bu yüzden ülkece bu travmayı atlatmadan normale dönmek diye bir şey düşünmemek lazım.
    Allah'ım güzel günler gelsin artık... Amin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnşaat sektörüyle yakın bir sektörün içindeyim ve olanları gördükçe ne desem bilmiyorum. Günün sonunda herşey paraya geliyor, paradan değil de sağlıktan insanların güvenle yaşama ihtimalinden geçiyorlar...

      Sil
  27. Okurken gözlerim doldu, hepimiz yaralıyız :(

    YanıtlaSil
  28. İnan ne diyeceğimi bilemiyorum,tek bildiğim bunun çok zor iyileşecek bir yara olduğu.. Ölenlere rahmet kalanlara sabır.

    YanıtlaSil

Search

About

Bendenizle ilgili bilgiler için "Kim Bu Kız" sayfasına gidiniz lütfen.