Artık Seninle Biz Düşman Bile Değiliz!

En güzel günlerimin üç mel’un adamı var:
Ben sokakta rastlasam bile tanımayayım diye
En güzel günlerimin bu üç mel’un adamını
Yer yer tırnaklarımla kazıdım hatıralarımın camını..
En güzel günlerimin üç mel’un adamı var:
Biri sensin, biri o, biri ötekisi.
Düşmanımdır ikisi..
Sana gelince...
Yazıyorsun.
Okuyorum.
Kanlı bıçaklı düşmanım bile olsa,
İnsanın bu rütbe alçalabilmesinden korkuyorum..
Ne yazık!..
Ne kadar beraber geçmiş günlerimiz var;
Senin ve benim en güzel günlerimiz..
Kalbimin kanıyla götüreceğim, ebediyete,
Ben o günleri.
Sana gelince, sen o günleri
-Kendi oğluyla yatan,
-Kızlarının körpe etini satan
Bir ana gibi satıyorsun!.
Satıyorsun: günde on kaat, bir çift rugan pabuç,
Sıcak bir döşek, ve üç yüz papellik rahat için...
En güzel günlerimin üç mel’un adamı var:
Biri sensin, biri o, biri ötekisi.
Kanlı bıçaklı düşmanımdır ikisi...
Sana gelince;
Ne ben Sezarım,
Ne de sen Brütüssün.
Ne ben sana kızarım,
Ne de zatın zahmet edip bana küssün.
Artık seninle biz, düşman bile değiliz!

Nazım Hikmet Ran