- Herkesi bir kenara koyalım da en çok da benim kaçıp uzaklaşasım var her şeyden. Sanki üzerime bir fil oturmuş gibi hissediyorum. Ya da kamyon çarpmış gibi, silkinip de atamadığım bir ağırlık var üzerimde...
- Havalar da hiç yardımcı olmuyorlar sağolsunlar. (Bu havalar kaç kişiyseler artık? Ayrıca resmiyetime bakılırsa önemli iş adamı gibi görünüyorlar.) Sanki kar yükleniyor bulutlar. Bu sene kış erken gelecek derim hiç de engin olmayan hava tahmin tecrübelerime dayanarak.
- Hani hep deriz ya alıp başımı gitsem uzaklara. Sahi o nasıl oluyor? Nasıl olduğunu bilen varsa, ben bir kez yapmıştım diyen varsa bir el atsın konuya, bir fikir versin.
- Artık geceleri kabus görmüyorum çok şükür ki. Rüya alemim oldukça karışık olmakla beraber, rüyalarımı anlamaya çalışmak ise sanatsal filmleri anlamaktan daha zor inanın ki. Bir süre önce her gece kabus görmeye başladım. Aylar sonra normal rüyalara geçtik ama onlar da normal olmaktan biraz uzaktı. Uyandığımda gece boyu spor yapıp, uykusuz kalmış gibi bitkin oluyordum. Şimdilerde ise bebek gibi uyamama rağmen, sabah kalktığımda dayak yemiş gibi hissediyorum. Ya Rab hikmetinden sual olunmaz ama gör halimi artık...
- Sevdiceğimde bildiğiniz üzere (nasıl bilmeyeceksiniz ki her konuyu oraya bağlıyorum) uzaklara gitti yine. Hasretlik çok zormuş ben bunu öğrendim, artık bunu bilir bunu söylerim. Bir de o gittiğinden beri şu resim gibi siyah beyaz sanki her şey. Mazhar Alanson'un reklam müziğine geliyor konu "Hayattan rengi alın, geriye neyi kalır ki?" İşte sevdiceğim gidince hayatın tüm rengi, neşesi, eğlencesi, mutluluğu da gidiyor onunla beraber. Bana bir burukluk, surat asmak ve böyle her yere yaza yaza okuyan varsa eğer işkence etmek kalıyor.
- Dayanın canlarım son 11 ay.. :(
- Applesodaa. Sevgiler. Saygılar.
0 yorum:
Yorum Gönder