İnsanlara güvenmediğimi yani aslında artık güvenmeyeceğimi daha önce belirtmiştim.
Lakin müşterilerim tarafından kandırılmayı hiç beklemiyordum.
Çok güzel bir şok oldu bana da....
Anlayamadığım noktalar var ancak bu bir arz-talep meselesi en nihayetinde...
Madem almayacaksınız neden sipariş veriyorsunuz??
Farkında mı değilsiniz bilmiyorum ama ben bu iş için emek harcıyorum.
Masraf yapıyorum. Hepsinden önemlisi vaktimi, enerjimi ayırıyorum.
Yine de bunlar neden umurunuzda olsun ki değil mi??
Bahaneler de hazır; cenazesi olmuş bir arkadaşın. Yani buna kim inanır Allah aşkına...
Bir insan bir işten kaçarken ilk bahane cenazedir, hayır ben kendimden biliyorum ya hepimiz bir zamanlar kullanmışızdır bu cenaze bahanesini çünkü...
Diğeri ise kız arkadaşı ile daha buluşmamış o sebepten de gelip almamış.
Bana ne! Bana ne ister buluş ister buluşma.
En nihayetinde bu bir yiyecek, ne kadar saklayabilirim ki?
Gelemiyorsan bir ara, de ki gelemiyorum, bugün alamayacağım. Mahkemeye verecek değilim ya seni..
Artık müşterilerden parayı peşin alacağımı duyurur, sinirlerime biraz hakim olmayı denerim.
Ne kadar başarılı olabileceğimi ancak Allah bilir.
Hevesimi de kırmasanız olmazdı yani..
Bana benden başkasından fayda gelmeyeceğini de insanlara neden güvenilmeyeceğini de tekrardan anlamış bulundum..
0 yorum:
Yorum Gönder