Bana işi düşen şahsın gelişi 1 kilometreden belli oluyor.
İşi düşünce gelenlerden gerçekten bunaldım.
Gelmeyin bana, sadece işiniz düşünce gelecekseniz hiç gelmeyin.
Son günlerde dikkat ediyorum telefonum hiç çalmıyor.
Yani aslında normal bir günde halimi hatırımı sormak için arayan bir Allahın kulu yok.
Aman diyeyim bir işleri olmayagörsün...
Bende aramıyorum sormuyorum. Umursamıyorum da.
Lakin bana bir işleri düşünce çalacakları hazır kapı da değilim ben, artık yoruluyorum.
Bunun yanında, ikiyüzlülerden de bıktım.
Arkamdan başka, yüzüme başka konuşunca ellerine ne geçiyor bilmiyorum ki??
Gereksiz kıskançlık yapanlardan da bıktım. Usandım.
Ben deli gibi çalışıyorum. Hem bütün gün işe gidiyorum.
Hem eve gelip evden çalışıyorum.
Daha iyi bir işim olsun diye de deli gibi iş görüşmeleri yapıyorum.
Benim sahip olduklarıma, siz sahip olamıyorsanız suçlusu sizsiniz.
Evde oturmakla hiç birşey kazanılmıyor.
Emek gerek, güç gerek, zaman vermek gerek, her şeyden önemlisi yürek gerek.
Ve kendiniz için nasıl en iyisini istiyorsanız başkaları için daha da iyisini istemeniz gerek.
Oturduğunuz yerden kıskanmakla ancak benim sinirimi, kendi psikolojinizi bozarsınız.
Velhasılı verip, veriştirdikten sonra diyeceğim şu ki: Benden uzak durun.
Sizin gibileri görmek istemiyorum, onu geçtim sesinizi duymaya bile tahammülüm yok.
Ve artık kapının önünde duran çöp tenekesi kadar bile umurumda değilsiniz.
Yaptığım hiçbirşeye nasıl da değmediğinizi zaman ayan beyan ortaya koyuyor.
Gölge etmeyin hayatıma, başka isteğim yok sizin gibilerden!
Hayat boyunca karşılaştığınız insanlar arasında sizi gerçekten umursayan, değer veren insanların sayısı bir elin parmaklarını geçmez.
Seneler dahi geçse hayatınızın bir köşesinden gününüzü aydınlatır varlıkları.
Onların kıymetini bilin.
0 yorum:
Yorum Gönder