"En karanlık geceler, en parlak yıldızları üretirler."
Ne zaman ki canım darlansa, hayatımda bir şeyler zora girse yahut mutluluğumu kaybediyor gibi olsam hayat yine yeniden bana sürpriz yapıyor.
Bir kaç vakit önce olsa belki de farketmeyebilirdim küçük tesadüflerin verdiği büyük mutluluğu...
Bir kaç vakit önce şimdi olduğum kişi değildim.
Her yeni gün insana bir şeyler öğretir, bu doğru lakin bilinmeyen zorlu günlerin insana çok daha fazla şey öğrettiği...
Küçük şeylerle mutlu olmayı, ayrıntılara göz atmayı, empati kurmayı, farklı düşünce yapılarına açık olmayı, sabrı, sükuneti, özlemi, sevgiyi ve daha nicesini bu sıralar yeniden öğrendim. Bahsettiğim bu kavramlardan bazılarını hiç bilmiyormuşum, bazılarını ise yanlış anlıyormuşum...
Bütün bu girizgaha sebep olan olaya gelirsek; sabah metrodan indiğimde Türk Hava Yolları'nda staj yaptığım dönemde şefim olan Nihan Hanım'a rastlayışım... Nihan Hanım'a rastlayışım tatlı bir tesadüf, karanlık gecemin yıldız ışığı oldu. Herşey değişirken biz dahil, bazı şeyler hiç değişmez. Nihan Hanım bu denklemin sabit sayısıymış. Değişen zamana inat hep aynı kalmış, bir nebze dahi yaşlanmamış bile...
Bu tesadüf beni lise zamanıma kadar götürdü. İçimdeki yetişkin boğulurken, küçük çocuk uyandı birden... Aslında ben bugün olduğumdan ne kadar daha fazlası olduğumu, istediğimde çok daha fazlası olabileceğimi, anahtarın içimde olduğunu anımsadım...
Güç içimizde... Eğer lazımsa sana da, dön bir bak içine...
Applesoda bir tutam mutluluk gönderdi.
Not: Paralandı gurbet elde bu yürek...
0 yorum:
Yorum Gönder