29 Ocak 2018

52/5: Ormanda yol ikiye ayrılıyordu. Ben az kullanılanı seçtim...

Bir gün Ölü Ozanlar Derneği diye bir film izledim.
Bir daha da unutamadım.

N. H. Kleinbaum'un aynı isimli kitabından uyarlanarak sinemaya kazandırılmış.
İzlediğim en iyi uyarlama filmlerden biriydi.

Bu dize bana farklı olduğumu hissettiriyor. Herkesin aynı yoldan gittiği bir hayatta
başka seçimler yapabileceğimi, başka tavırlar sergileyebileceğimi,
kendim olabileceğimi hissettiriyor.

Tam anlatamadım da işte hep hastalıktan bunlar ama öyle bir his işte...

Dizeler Robert Frost'un "Gidilmeyen Yol" şiirinden.

Sevgilerle Applesodaa.

Not: 52 haftalık çelınçın bu haftaki konusu "hayatınıza yön veren bir alıntı" idi.

9 yorum:

  1. Ay Ölü Ozanlar Derneği beni de ne acayip çarpmıştı seyrettiğimde. Çok zaman geçti, acaba tekrar seyretsem hala seviyor muyumdur ki?
    Bir de şu aşağıdaki yarışmaya katılamama maceranı okuyunca aklıma kendi katılamama maceram geldi, yazacağım ilk fırsatta :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ölü OZanlar Derneği'ni bir kaç sene önce tekrar izlemiştim. Yine yeniden vurulmuştum. Bir deneyip bakabilirsin. :) Yarışma maceranı hevesle bekliyorum. :D

      Sil
  2. ve ben hala bu filmi izleyemedim. mutlaka izleyeceğim :)

    YanıtlaSil
  3. peki kaybolmadın mııııı :)))

    YanıtlaSil
  4. İnsanlar farklı olabilmek için çok uğraşıyorlar. Yapmadıkları şey kalmadı. Artık klasik sessiz sakin yaşam daha enteresan bir hal aldı.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Benim kastettiğim sırf farklı olabilmek için saçma davranışlarda bulunmak değil. Benim kastettiğim kendi gücünün farkına varıp, korkmadan kaçmadan hayatı yaşamak...

      Sil

Search

About

Bendenizle ilgili bilgiler için "Kim Bu Kız" sayfasına gidiniz lütfen.