2010'da bir aralık ayında okuduğum bir sürü blogun verdiği gücü de içimde hissederek bende burada bulmuştum kendimi.
Önceleri sadece kendim için yazıyordum. Çok günlük yazardım ve kızkardeşim de okurdu. Sırf o okumasın diye hayatımda öyle bir an geldi ki günlük yazmayı bıraktım.
Sonra burada yazmaya başladım ve ilginçtir; kızkardeşim, kocam hepsi bilse de inanın kimse gelip de okumuyor, hatta yakın arkadaşlarım da bunlara dahil. :)
Sanırım ayan beyan ortada olunca merak uyandırmıyor.
Açıkçası ben hep kendim için yazdım, insanlar okurken ne der diye düşünmedim ve böyle düşünerek kendimi sınırlamak da istemiyorum.
Ama son yıllarda bir sürü insan gelip bloguma yorum yapmaya başladı ve bu çok ilginç bir his. Hiç görmediğim bir sürü insanı tanıyor gibi hissediyorum.
Sizlerin yaşadıklarını okumak, sizlere yorum bırakmak aslında bir nevi mesajlaşmak gibi ve sonrasında sizin gelip yorum yapmanız.
O kadar büyüleyici ki; mesela yapılan her kitap önerisini mutlaka dikkate alıyorum ve çok güzel kitaplarla karşılaşıyorum. Bazen düşündüğüm paylaştığım ama içinden çıkamadığım şeylere tek cümlelik bir yorumla bambaşka bir bakış açışı getirebiliyorsunuz.
Buradaki insanların güzel kalpli oluşunu, aşağı çekmeketen ziyade herkesin birbirini yukarı taşımaya çalışmasını, paylaşmanın aslında ne kadar güzel, geri bildirimlerin ne kadar destekleyici olduğunu her gün bu blog sayesinde hatırlamayı çok seviyorum.
Belki birbimizi hiç görmedik, belki de hiç görmeyeceğiz ama her birinize minnettarım. Çünkü bana her gün dünyada hala iyi insanlar olduğunu anımsatıyorsunuz.
Gözlerim doldu, sanırım gidip biraz ağlayacağım.
Kucak dolusu sevgiler benden size.
Bana sorsan şu dünyada yaptığın en iyi şey ne diye, blogları keşfetmek ve sonra yazmayı başlamak derim. O kadar güzel insan kattı ki hayatıma; ve hâlâ da katmaya devam ediyor... İnan, eğer bir şekilde keşfedip de yolcusu olmasaydım bu muhteşem trenin; hayatım, yaşadıklarım ne kadar keyifli olursa olsun hep bir eksik kalırdım. İyi ki blogspotu oluşturmuş Google der başka bir şey demem kısacası.
YanıtlaSilKucak dolusu sevgiler de buradan sana, bu duygu dolu, içten ve değer bilir enfes yazın için:)
:) Karşılıklı bir süre ağlaşmamız gerekecek sanırım, yorumu okuduktan sonra gene gözlerim doldu. İyi ki varsınız efenim.
SilAynı duyular içindeyim :)
YanıtlaSilBil mukabele efenim o zaman. ❤
Silbenden de sevgiler:)
YanıtlaSil❤❤❤
SilHiç tanışmadığınız, görmediğiniz, ta uzaklarda sizinle benzer duyguları paylaşan, anlayan, bunu dile getiren birinin, birilerini varlığını hissetmek; Elbette harika bir şey.
YanıtlaSilBu sıcacık, içten yazıya hemen yorum yazmak istedim. Geç kalırsam okuyup, sevip hemen yorum yazmak isteyip de yazamadığım, üzüldüğüm diğer paylaşımlar arasına katılmasın istedim.
Sevgiyle.
Sizi tatlı telaşınızdan kucaklarım, iyi ki bloglar var ve iyi ki buradasınız. ❤
Sil"Belki birbimizi hiç görmedik, belki de hiç görmeyeceğiz ama her birinize minnettarım. Çünkü bana her gün dünyada hala iyi insanlar olduğunu anımsatıyorsunuz.". Kesinlikle aynı fikirdeyim. Sosyal medya içerisinde hala en masum kalan bloglar sanırım. 14 yılda pek çok blog arkadaşımla yüzyüze tanıştım. İçlerinde çok azı düşündüğümden farklı çıktı. O yüzden şu alemde yaptığım en iyi işlerden biridir blog açmak. Çok sevgiler...
YanıtlaSil❤ Bloglar kesinlikle çok başka, bütün kalbi kötüler başka yerlere gitti de sadece iyi kalpli, güzel insanlar burda kaldı sanki...
Silİyi ki burdasın, ayrılmaman dileğiyle sevgiler
YanıtlaSil❤❤❤ İyi ki buradayım, iyi ki buradasınız....
SilKesinlikle ben de benzer duygular hissediyorum. Bloga ilk başladığım zamanlarda agresif yorumlar olabiliyordu bazen, sonra instagram falan filan çıkınca hepsi dağıldı. Blogda nezaketli, dediğiniz gibi birbirine her zaman destek olmaya çalışan, görmesek de gerçekten arkadaş olarak kabul ettiğimiz ve sevdiğimiz, okumayı yazmayı seven iyi insanlar kaldı, ve ne kadar güzel oldu. Blog dünyası ütopya gibi bir yer ve evet, teşekkürler Google demek lazım.
YanıtlaSilSevgiler 🌺
Gerçekten de bir ütopya, sanki dünya üzerinde çok özel bir yer var buraya sadece iyi kalpliler girebiliyor. :)
Silayyyyy cici ciciiii :)
YanıtlaSilSensin ciciii. :)
SilMerhabalar.
YanıtlaSilBloğumun başkaları tarafından okunması beni son derece mutlu ve bahtiyar eder. Ortaokul son sınıfta öğrenci iken yazdığım bir şiirimin Doğan Kardeş dergisinde yayınlanması da beni son derece mutlu ve bahtiyar etmişti. Bloğumun başkaları tarafından okunması ile herhangi bir yazı ya da şiirimin bir dergide yayınlanması arasında biraz sevinç farkı olsa da bloğumun başkaları tarafından okunmasının beni aynı şekilde mutlu ettiğini söyleyebilirim.
Selam ve saygılarımla birlikte sağlıklı ve esen kalın.
Güzel yorumunuz için teşekkür ederim. :)
Silbloglar daha samimi geliyor. insan anlatacaklarını belli bir karakter sayısına indirmek zorunda kalmıyor. yargılayıcı yorumlar yok. insanlar bizzat kendi yaşadıkları ve keşfettikleri şeyleri yazıyorlar. Deneyim marionun mantarları gibi bizi büyütüyor çok şey katıyor. Bir insanın başından geçen sıradan da olsa bir olayı okumak diğerlerini farketmeme yaşadığımı anlamama sebep oluyor.
YanıtlaSilYargılayıcı yorumların olmaması bir yana, aşırı destekleyici bir ortam bence aynı zamanda. Marionun mantarları benzetmesini çok sevdim. Kesinlikle katılıyorum. :)
SilBlogta yazmaya kararlı bir şekilde devam edenler hem kendi yazdıklarını önemsiyorlar hem de diğer blog yazarlarına saygı gösteriyorlar. Ben de yazılarımın okunmasından ve yorumlanmasından memnun oluyorum. Güzel bir dünya burası:)
YanıtlaSilGüzel ve naif bir dünya ve hiç bozulmamasını diliyorum her gün. Buradaki güzel insanlar iyi ki varlar. :)
SilÇok güzel yazmışsınız. Ben de kendime yazıyordum (belki hala öyleyimdir) ama yorumlar, okuyan birileri olduğunun işareti. Ne bileyim bir hoş durum. Kaleminize sağlık.
YanıtlaSilBazen çevremizdeki hiç kimse bizi anlayamıyor, öyle hissediyoruz. Sonra bloga yazınca bizi anlayan insanlar yorumlar bırakmaya başlıyor. O kadar iyi geliyor ki, okuyan birileri olması bence bu nedenle muhteşem. :)
SilFacebook, Instagram, Twitter (pardon X) gibi sosyal paylaşım sitesi kullanıcılarına göre bloggerlar daha seviyeli, nazik, yapıcı... İnsana negatif duygular vermiyorlar en azından. Yıkıcı değil yapıcılar.
YanıtlaSilKesinlikle öyle, diğer mecralarda düşene bir tekme de biz vurmadan geçmeyelim gibi bir anlayış var. Oysa burda daha düşmeden elinizden tutarlar...
SilYaaa ben de duygulandım bak şimdi 😍 Sen benim buradaki en sevdiğim dostlarımdansın. Yokluğun da sesli oluyor benim için o yüzden. Bazen yoğunluktan gelemiyorum, ama geldiğimde özellikte girdiğim bloklardan bir tanesi de burası, senin bloğun. Hem çok dolu bir insansın hem de her duygunu paylaşırken öyle samimisin ki hissediliyor. Hem çok güldüğüm hem de çok hemfikir hissettiğim ayrıca da çok şey öğrendiğim düşüncelerini bizimle paylaştığın için çok teşekkürler🌸 Hep yazman dileklerimle😍
YanıtlaSil:) Yok ağlamıyorum gözüme bir his kaçtı...
SilSende benim için öylesin her yazına büyük bir heyecanla başlıyorum. Hatta dar zamanımda değil geniş zamanımda sindire sindire keyfi maksimuma ulaştırarak okumak için bazen öteliyorum yazılarını. İyi ki varsın ve iyi ki burada yollarımız kesişti. Çokça kalp....
Ahhh o kadar güzel ve doğru açıklamışsın ki. Buranın havası,dokusu çok farklı. İnsana değişik bir güven ve konfor veriyor. Okuyan ve okuduklarını paylaşan insanlarla olmak harika... Her yazıyı okuduğumda kendime yeni şeyle katıyorum..Bazı yazıların yorumlarını dahi okuyorum...
YanıtlaSilAy evet bazen bende yorumları okuyorum, hangi arkadaşlarım neler yazmış bakayım diyorum. :)
Sil"hatta yakın arkadaşlarım da bunlara dahil. :)" pardon biz neyiz? :)
YanıtlaSilSiz kimsiniz? Çıkaramadım. :D
Silhmm ok canım :D
SilÇok çok güzel bir yazı olmuş hislerine tercüman olsun:)
YanıtlaSil:) Teşekkür ederim.
SilBence de blog yazmanın verdiği his çok başka ve bu hissi çok seviyorum. Hep yazalım <3
YanıtlaSilAyy İlkay yaşlanmışız hala yazıyormuşuz düşünsene, sonra gençliğimizi yad ederiz. :)
SilYazıyı okurken benim de gözlerim doldu. Ben de size minnettarım. İyi ki blog açıp sizi bilmişim. :)
YanıtlaSilVe her sözünüze katılıyorum.
Mutlulukla ve sevgiyle kalın. :)
:) Ayy kalbi güzel insanlara müteşekkirim. İyi ki bende sizi bilmişim, iyi ki varsınız.
SilGazetelerin hayata dair yazan kadın yazarları olur ya hani. Seni öyle görüyorum :)
YanıtlaSilNil'in Kelebek köşesinden ne eksiğim var değil mi? Bu yorumla da ben bir gaza geldim. :D
Sil