Sabah Ayşe'den bir mesaj geldi, bir fotoğraf atmış ve "Bugünlerde çok aklıma geldin, nasılsın, iyi misin?" diye yazmış...
Yurtdışında olduğum için yaklaşık bir hafta kadar görüşmemiştik oysa ki... Gerçi hiç de iyi değildim, böyle hatta tam olarak canım burnumda bir haldeydim ama herkese de iyiymiş gibi rol yapıyordum. Mesajı görünce gözlerim doldu.
Mesajın beni mutlu ettiğini söyledim ona da güzellikler diledim. Sonra beni daha da mutlu eden şöyle bir cevap geldi: "Güzel günlerini görelim inşallah kız, ömrün bahar olsun, çiçeklerin daim olsun."
Ne kadar kolay bir insanı mutlu etmek değil mi?
Bu sıralar mutlu olmayı o kadar unuttum ki, ufacık şeylerin verdiği aşırı mutluluklara şaşırıp kalıyorum her seferinde... Ve bu nasıl bir hiss-i kable'l-vukû diye düşünmeden edemedim...
Bunu unutmamak için buraya yazmak istedim. Ayşem gibi kalbi güzel insanlara çıksın yolunuz, ömrünüz bahar olsun.
Akşam da çiçek kızlarımla buluştuk, biraz sohbet ettik, iyi geldi. Zaten kişinin kalbi güzel olunca iyi gelmemesi mümkün mü?...
Bugün keşfettiğim bir şarkıyı bırakıyorum size, öperim gözlerinizden.
Applesodaa.
.jpg)
Hem Ayşe'nin duasına, hem yolumuza Ayşe gibilerinin çıkmasına da Amin. Bende de bu ara durumlar aynı. Sıkıntılar artarda geliyor gibi ama biri bana bir bardak çay doldursa bi mutlu oluyorum falan.. Kolaylıklar hepimize
YanıtlaSilYok aslında birbirimizden farkımız ama gene de iyi sayılırız derdi eski bir dost. Zamanla küçük şeylerle mutlu olmayı öğreniyoruz. Olumsuzlukların iyi tarafı bu galiba.
YanıtlaSilOkuma listesinde ilk okuduğum güzel yazılardan biri bu oldu. Güne güzel bir türküyle başlamak da çok iyi geldi.
Teşekkürler.
Ayşe'ye de selam olsun. Vefalı bir dost 100 bilinmeze bedeldir.