Bir mumdur, iki mumdur, ev yansın haberim yoktur...

Mum yakmayı, ev yakmakla karıştırmış da olabilirim.

Bendeki her sevdanın sonunda başıma bir dert açılıyor illa ki...

Elimi attığım kül oluyor a dostlar.

Gelelim başıma gelenlere, vallahi "kendim ettim kendim buldum"

cümlesinin ayaklı kanıtı gibiyim.

Resimde üstte yer alan minik mumlukları geçenki Mudo ziyaretimizde Müdürem

bana hediye etti. Alttaki tatlılıkları da ben balayında

Muğla-Dalyan'dan almıştım.

Bir mum ve mumluk sevdasına kapılmamla beraber bulduğumu zulaladığım doğrudur.

Zula yapmakla da kalmadım ara ara yakıp denemeler de yapıyorum.

En son Mudo ganimetlerimi yakayım bir dedim ki....

Zaten ne olduysa, orada oldu.

Ben mumlukları yaktım bir güzel.

Sonra çamaşır makinesinin bitiş sinyalini duyunca arkada odaya çamaşır asmaya gittim.

İşim bitince de şu mumlukları da söndüreyim de yatayım diye düşündüm.

Mumluğun yanına vardım ki az daha tv ünitesini yakıyormuşum.

Minicik mumluk, o resimde gördüğünüz yerde beş dakika yanarak,

o üniteyi nasıl ısıtmış belli değil.

Azıcık geç kalsam hakikaten yanacakmışız.

:(

Demek ki neymiş; beni evde tek başıma bırakmak maddi-manevi

her türlü zararlıymış.

Bu sırada kocam koltukta mışıl mışıl uyuyordu.

Evle beraber yanacaktı garibim, dünyadan habersiz...

Allah bana akıl fikir ihsan eylesin.

Sevgilerle.

Applesodaa yemek öncesi bültenini sundu.

Kendime not: Ateşle oynama!