Uzaktan hayvan sever bir kişilik olarak yaşamımı idame ettiriyorum.
Çünkü hayvanlardan korkuyorum.
Hem de ne korkmak; dokunamam, bana dokunulmasını da istemem.
Öyle uzaktan uzaktan hiç dokunmadan gözlerimle sevmek istiyorum. Gerçi ben ne
kadar korkuyor da olsam evimizde kaplumbağa,
muhabbet kuşu, tavşan gibi hayvanlar
beslendi.
Ben uzak durmayı tercih ediyorum. Beslemekten korkmadığım tek hayvan türü
balıklar. Evlenince güzel bir akvaryum da yapmıştık eşimle.
Ancak akvaryumdan kaynaklı bir sıkıntı nedeniyle tüm balıklarımız bir akşam geldiğimde ölmüştü.
O kadar üzüldüm ki bir daha balık beslemeye de cesaretim yok.
Bu hayvan korkumun temelinde küçükken bir koç tarafından
boynuzlanmam yatıyor olabilir.
Fakat kesin bir bilgi yok.
Gözlerinizden öperim, Applesodaa.
Bende karşıdan seviyorum hayvanları. Tavuktan horozdan bile kaçarım, korkmasamda. Annemde İstanbul yalılarında büyüdün ya ondandır diye dalga geçer benimle. Ama çocuklarım çok hayvan severler ve evde durmadan bir hayvan besliyoruz. Genlede balık, kuş falan tabi.
YanıtlaSilNe yapalım bizi de böyle kabul edecekler o zaman. Korkuyorum işte. :)
Sil