36. Gün: Kitaplarımı bağışlıyorum.

Eskiden kitaplarımı biriktirirdim. Kendi odamda bir kitaplığım yoktu ama

okunmuşlar ve okunacaklar olarak kuleler halinde dizmeye

bayılırdım.

Günlerden birinde, kitap kampanyası için bağış yapar mıyım diye sordular.

Yeni açılacak bir liseye kütüphane oluşturmaya

çalışıyorlardı.

Eve gelip düşündüm. Kitaplarımı öyle izlemeyi seviyorum.

Peki ikinci bir kez alıp elime okuyor muyum diye sordum kendime.

Bir kaç kitap haricinde cevap hayırdı.

Bir de "Aaa ben bunu alıyorum, bir okuyayım." diye alıp da geri getirmeyenler geldi

aklıma. Durdum bir an, dedim ki; "Ne yapıyorum ben?".

Okumak için alıp geri getirmeyene tamamım da bağışlamaya gelince öyle düşünüyorum.

Düşünecek hiç bir şey yoktu.

Kız kardeşimle beraber büyükçe bir koliye lise çağında okunabileceğini düşündüğümüz

tüm kitapları doldurduk ve gönderdik.

O günden beridir de nerede bir kitap bağış kampanyası olsa katılırım.

Kitaplığımda ya bağışlamaya içeriği uygun olmayan kitaplar vardır yada bağışladıktan

sonra aldığım kitaplar vardır.

Kitap okuma oranlarımız ülke olarak yerlerde, ama bir yerlerde okumak isteyip

de almaya gücü olmayan gençler varsa ve ben onlar için bir şey

yapabilmişsem benden mutlusu yok.

Sevgilerle, Applesodaa.

Günün notu: Öğretmenler günümüz kutlu olsun...
Yazının notu: Resimdeki benim kitaplığım. :)