Geçen gün ofisten çıktığımda kulaklığımı bulamadım. Aradım taradım, yok yok yok. Paniğimi size anlatamam. Yol nasıl geçecek, ben nasıl insanlarla iç içe gideceğim diye üzerime üşüştü endişeler. Sonra dedim ki noluyooo?
Sanki elim kolum gitmiş gibi... Bu halime de bi mana veremiyorum. Yolu geri yürüyüp, üzerine 27 kat çıkmaya asla mecalim yok. Ofiste kalmıştır diye kendimi avutuyorum ama ya kalmamışsa diye aklımda bir endişe...
Dedim ki "Ben bir nesneye bu kadar bağlanmış olamam..." Yani telefonumu unutsam bu kadar paniklemezdim herhalde. (Gerçi iş telefonum da olduğundandır belki o rahatlığım, bilemedim.)
Ama bağlanmışım... Seneler evvel bir sabah küpesiz çıktığımda fark etmiştim aslında bu halimi ama onu küpeye bağlamıştım. Sabahın köründe Beşiktaş'ta bir yerden küpe bulup almıştım. Ama hep küpe taktığım için kırk yılın başı bir kez unuttuğum için sanmıştım. Küpe ile alakalı sanmıştım...
Kendimi kandırmışım. Demekki ben nesnelere de bağlanabilen bir insanmışım. Kulaklığıma da öyle bağlanmışım. Herkesle aramda bir mesafe olarak görmüşüm onu, o olmazsa sanki bariyerlerim olmadan insan içine karışmak zorundayım gibi bir algı geliştirmişim...
Ben kendime ne yapmışım? Bir fanus, bir baloncuk yaratmışım sanki ama niye? Bu teknoloji bize neler yapıyor böyle??
Benim derdim ne? Tabii sonsuz dertler denizinde bu da işte bir dertten sayılabilirse...
Bence bunu herkes hissedebilir ve hissediyordur da. Kulaklık mühim mesele diye düşünüyorum. :) Ama tabi o bu bir yana, nesnelere veya canlılara veya her neyse ona, bağımlılık geliştirmemek gerekli. İlk adım bunu fark etmek diye düşünüyorum ve işte etmişsiniz.
YanıtlaSilÖyleyse yolun ayrısını geçtim diyelim. :)
SilSon cümle dikkatimi çekti. "Sonsuz dertler denizinde bu da işte bir dertten sayılabilirse..." Bazen küçücük dertler bile kocaman gelir insana değerli arkadaşım. Neyse ki gelip geçicidirler.
YanıtlaSilBazen tatsız konuşmaları duymamak için ille de bir kulaklık aranır. Güzel bir müzik kurtarıcıdır. Bazen de bir küçük küpe ""kulağımıza küpe" olacakların hatırlatıcısı gibidir.
Sevgiyle.
Bazen gerçekten en ufacık şey bile insanın bir anda patlamasına sebep olabiliyor.
SilBaşedebileceğimiz dertler başımız üstüne hoşgelsinler sefa bulsunlar ama zor olan kaldıramayacağımız bağımlılıklar ve dertler Allah muhafaza buyursun.. cümlemizi inşallah..
YanıtlaSilAmin inşallah ne güzel yazmışsınız.
SilKulaklık için bende aynıyım ama :)
YanıtlaSil:) Aha benden bir tane daha.
SilTeknoloji mi yapıyor sahiden acaba? yeni bulduğumuz günah keçilerimizden biri sadece . Teknolojik takıntılardan dertliyim ben de , detoks çabalarım hüsran ile sonuçlanıyor çoğu kez, komple elektriksiz kalmak lazım belki de :) Dışarıda güneş gözlüğü dahil hiçbir aparat ile dolaşamıyorum ben, mimlenmiş gibi hissediyorum onca insan arasında, oysaki insanların zerre dikkatinde değil:) ama var öyle bir hissiyat
YanıtlaSilAyy yok ben eşimin köyüne gidince zorunlu detoksa giriyorum da onu da sevmiyorum. :D
SilOkulda arkadaşlar kulakların kulaklıkla bütünleşecek derlerdi, kulaklıksız çıkmam abi 🤣
YanıtlaSilBende sendenim. İstesem de çıkamıyormuşum. :D
SilBen kullanamıyorum, deneyim bakayım nasıl olacak.
YanıtlaSilSonra bağımlılık yaparsa mesuliyet kabul etmem. :D
SilBunu farketmiş olman, kendini ileri bir seviyeye taşıdığını (taşıyacağını) gösterir.. Bağımsızlığını ilan edeceğin günler yakındır. :D
YanıtlaSil:D Ya da tamam ya bu da benim kötü huyum deyip benimseyeceğim.
Silkulaklıksız ben de panikliyorum ya, unutulmasın mümkünse :D
YanıtlaSil:D Dimi önemli bence de.
SilBana göre herkesin bir zaaf noktası var bu hayatta. Sadece nesneler değil bazen insanlara da bağlanabiliyoruz.
YanıtlaSilMümkünse nesneler ile sınırlı kalsın benimki. :)
SilFark etmiş olmana sevindim. Nesneye bağlanma anlam yükleme hissi bana korkutucu geliyor. Bunun bir sonrası belki lazım olur diye biriktirme huyuna dönmesi olması belki de korkutucu geliyordur.
YanıtlaSil:) Ay yok biriktirme huyum eskiden vardı. Şimdide herşeyi kaldırıp atma huyum var.
SilBen de özellikle yürüyüş yaparken ille bir şeyler dinlemeye ihtiyaç duyuyorum. Kendimle ilgili bir şeyler düşünmeye ihtiyaç duyuyorsam müzik olsun istiyorum fonda. Düşünceler ben yürürken müzikle birlikte aksın gitsin...Bazen de düşüncelerimden yorulup sadece dinlemek ve zihnimi boşaltmaya ihtiyaç duyuyorum. Podcast dinliyorum. Dolayısıyla kulaklık benim için bir nesne olmaktan daha ötede anlam taşıyor. Seni yine çok iyi anlıyorum ve birbirimize bu kadar benziyor oluşumuz beni hem düşündürüyor hem de çok mutlu ediyor :) İyi ki varsın😍❤
YanıtlaSilSende iyiki varsın çiçeğim. :) Ben genelde beynim sussun dinlensin diye odağımı başka bir şeye kaydırmak için kulaklıksız kalmak istemiyorum.
Siluzakdoğu düşünceleri ile ilgilen :) amerikalı olmusun seen hihihi :)
YanıtlaSilSekiz senedir amerikalı şirkette çalışa çalışa ya suyundan ya huyundan almışım demekse. :D
Silbu farkındalıktan sonra eskisi gibi olmayacağını düşünüyorum :) Ama... kulaklık kaybında ben de aynı şeyleri yaşıyorum :D
YanıtlaSilAy bir de pahalı bir meret kendisi mümkünse kaybolmasın. :D
SilHem biraz nesnelere bağlanma hem alışkanlığın verdiği erişememe gerginliği, ben de bir stres yaşardım bu durumda :)
YanıtlaSilBende de yok yok. :D Stresli bir andı gerçekten.
Sil