Hatırlar mısınız bilmem ama eskiden, aslında çok da eskiden değil beş altı sene evvelinden bahsediyorum burada, neyse ana konuya döneyim.
Eskiden Ramazan ayı gelince esnaf lokantalarına, börekçilere, yemekçilere Allah ne verdiyse işte hepsinin kapısına bu başlıktaki uyarı asılırdı.. O zamanlar herkesin oruç tutacağı, ibadetini hakkıyla yapacağına inanılırdı. Zaten tutmayan da o kadar az olurdu ki esnaf da dükkanını açmaya lüzum görmezdi. Şimdi de kapatmaya lüzum görmüyorlar. Çünkü biliyorlar ki oruç tutmayan, tutandan fazla..
Aslında çok da umurumda değil benim. Ne esnafa kızabilirim lokantasını açıyor diye. Ne de oruç tutmayana kızabilirim ibadet etmiyor diye. nitekim ibadet de onunla Allah arasında beni ilgilendirmez. Ben sadece özlüyorum. Özlüyorum o her yere sinen ramazan havasını.. Özlüyorum akşamları pide kuyruğunda beklemenin heyecanını (gerçi hala bekliyoruz ama o havası yok şimdi beklemenin). Ne bileyim özlüyorum işte herbişeyini..
Erkek kardeşim Ramazan'da Kadıköy'e gitmeyi reddediyor. Çünkü Ramazan gibi değil her zamankinden hiçbir farkı olmayan bir gün gibi görünüyor insana orada sokaklarda... Ramazan'da bir kez giden anlar ne demek istediğimi...
Neyse efendime söyleyeyim. Demem o ki: Bu blog bugün Ramazan dolayısıyla kapalı... Yersen.. ;)
Kadıköy başka bir Dünya! Bu yıl camimizin çevresi eskisi gibi şen değil bunu fark ettim. Bir de tadilat tamirat işlerini Ramazan ayına bırakan yerlere rastlayamadım. Bildiğin açık her yer. Dönerler tavuklar dönüp duruyorlar. Pandemi öncesine dönmek zaman alacak gibi. Senin yıllar önce hissettiklerini ben bu sene hissettim...
YanıtlaSilBu sene de ilginçtir ki bizim buralarda tüm restoranlar Ramazan'ı fırsat bilip tadilata girdi. Gerçi yine de o eski havası yok. Ofiste mesela oruç tutan tek kişiyim bulunduğum katta, kimse oruç tutmuyorken bende keyif alamıyorum sanki.
Sil