- Bu gece camdan dışarıyı izledim.. Denizi seyrettim. Şehrin ışıklarını.. Kendimi çok yalnız hissettim. Bütün gün etrafım insanlarla çevrili ama hepsinin içinde ben çok yalnızım..
- Sabahın ilk ışıklarında, daha kargalar bile uyanmadan çıkıyorum evden sessizce. Kimse duymuyor gidişimi.. Biraz yürüyorum müzik eşliğinde ve servisime binip yola koyuluyorum. Yol uzun. Günün en önemli saatleri bunlar.. Derin alemlerde dolaşırken bi bakmışım, gelmişim..
- Sonra kahvaltı faslı.. Burası zor yiyemiyorum. Bu durumda da herkes bana kızıyor.
- Çalışmaya başlayıp günün oyanlanma kısmına geçiyoruz.. İş varsa iş, yoksa kitap okuma, test çözme gibi işlerle kendimi meşgul ediyorum..
- Yenilemeyen bi öğle yemeğinin ardından oyalanmalara devam..
- Sonra da akşam.. Günün en zor ikinci kısmı.. Yine yormak kendimi.. Sonra eve yürüyüş yavaşça ve her akşam hiç gitmediğim en uzun bi yoldan gitmek.. Böyle yapıyorum artık nedeni yok..
- Sonrası malum.. Yemek yemiyorum tokum diyerek. Duş alıyorum.. Belki ders, belki tv, belki pc. Sonra uyku...
- İşte bütün bir günü böyle geçiriyorum.. Çok garip geliyor bana hala. Kendimin nasıl değiştiğini görüyorum.. Herkes görüyor. Herkes bana iyi davranıyor. Ama yapmayın böyle diyecek halim yok yine..
- Herkes iyi olmamı istiyor. Bunun için uğraşıyor..
- Sonuç mu?? İstanbul'da bir kız.. İstanbul ve ben ikimiz de çok yalnızız...
0 yorum:
Yorum Gönder