Sonra...

Kendime sakladığım,senin bizden gizlediğindi.

Ucu paslı,sırtı terli,bir yüzü yaradan,diğer yüzü yârdan silüetli...
Bir bıçak kadar soğuğuz artık şimdi.

Aklımdan hiç çıkamayışını da çıkar aklımdan.
Sana bir daha dokunamayacak olmaksa beni bu kadar yalnızlaştıran,
Bileklerinle kes bileklerimi.

Ama bir daha dokun bana...

Kanım çekilirken de hep isterim ben katilimi.
Çıkan can mı çeker?
Akan kan mı çekecek?
İşte bu bilinmez...

Emre GÖKCE / Sonra...



Geceleri yastıklar,
Sabahları aynalar öptü en sevdiğinin ölüsünü.
Hissetmedin mi?