Karmakarışık

Gün geçmiyor ki bana bir rahat batmasın da ortalığı karıştırmayayım. Bugün yatak odası takımı sinirlerimi zıplatınca (yatak başı ve komodinler bir arada boydan boya üç metre oluyor ve arkasını temizlemek için birini bile çekmek mümkün olmuyor) "sen görürsün" diye bir hiddetle kalktım geldim boyaydı ayaktı ne lazımsa sipariş verdim. 

Kocam da iki hafta sonra Amasya'ya gidecek o yokken yatak odasını dönüştüreyim de gelince şoka girsin. :) Geçen gün bu takımı değiştirsek mi diye ağzını aradım, elinden gelmiyor sanki sen yaparsın birşeyler dedi. Yumruğu gösterip tokata razı etmekte bir dünya markasıyımdır yazalım bunu.

Pazartesi itibariyle de ofise dönüyorum. Üç gün ofis, iki gün homofis şeklinde yeni bir düzene geçiyormuşuz. Ofis günlerimizin pazartesi, salı, cuma olduğunu öğrenene kadar mutluydum aslında; niye peşpeşe yapmazlar şu günleri vallahi bilmiyorum...

Şirketin bana tahsis ettiği laptop çantası boş haliyle beş kg geldiği için gittim kendime çiçekli böcekli tahminen ağırlığı 300 gramı geçmeyen bir çanta sipariş ettim. Bakayım; bayağı iyi düşünmüşüm bence, acaba bunu da şirkete fatura edebilir miyim?

Ofise döndükten bir ay sonra da ofis taşınıyormuş. Yeni ofisimiz 23'üncü katta, ay bir ağlamak geldi bana şimdi düşününce. Bugüne kadar anamdı, kayın anamdı derken yemek yapmadan aç kalmamayı başardım ama ben o yüksek katlarda asansör sırası beklerken helak olurum. Artık mecbur evde yemek yapacağım arkadaşlar, sefertasımı yanıma almam lazım.

Bir de Amerika ofis bana beş yılım bittiği için (4 ay sonra 6 yılım da bitecek ama neyse) bir hediye göndermiş. Hediye gümrüklerde üç ay süründükten sonra dur biz bir haber verelim demişler ve bana ulaştılar. İşin komik tarafıysa gönderiyi firma adına yapmışlar, ilgiliye beni yazmışlar. Bundan mütevellit adını vermek istemediğim bir kargo firması ürünü çekebilsin diye kaşe imzalı yetki belgesi vermem gerekti. Bunun için kalktım ofise gittim mecburen, o da yetmedi üç gün sonra tarafıma gümrük masrafı fatura edildi. Firma adıma fatura ettiği için gümrükleme işlemlerine bakan firmamız ödeyemedi ben ödemek zorunda kaldım. Ekip liderim de bunu şirkete masraf gir dedi. Bu kadar dertli bir hediye daha almamıştım herhalde. Pazartesi göreceğim bakalım ne gelmiş. Bir de içinden sadece sertifika falan çıkarmış. Allahım aklıma mukayyet ol.

Instagramın beni herkesten daha iyi tanıdığını düşünmeye başladım. Bilenler bilir ben telefon alırken rengine bakarım, bir de android olması kafi. :) Geçen gün instagram bana bir telefon reklamı gösterdi, kafam tam olarak orada da değildi ama aklımda kalanlar; enfes bir sarı telefon, 256 GB hafıza, poco ibareleri... İki gün sonra düştüm peşine, yok yok yok bulamıyorum derken Xiaomi'nin sitesinde buldum şükür. 

Kocama ben bunu istiyorum dedim. O da itiraz etti Allahtan ki, birşey almak istediğimde hemen olur al derse hevesim kaçıyor. Bir kaç ay önce başka bir telefona heves etmiştim ki bayağı da pahalıydı, hemen al demesin mi, bak valla hevesim nasıl kaçtı belli değil. Soğudum bir anda telefondan... Şimdi itiraz ettiği için çok mutluyum, o telefon benim olacak arkadaşlar! 

Geçen haftadan bu haftaya kocamı ikna etmeyi başardım. Çocuk ruhum şenlensin diye 23 nisanda alacağız bana telefonu. :) Yaşasın hep çocuk kalan deli kadınlar. :)

Dert duvarına döndürdüm ortalığı ama fotoğrafın hikayesini de unutmayayım. Kayınvalimdeler memlekete göçerken horozlardan biri firar etmiş. Bizde işte gidip gelip horoz besliyoruz. Pazar günü de yolu hem parktan hem marketten geçen bir horoz besleme seyahati düzenlemiştik. Çınar bana bu çiçeği köküyle beraber hediye etti. :) Kendisine de bir sarı papatya koparmış. Bütün yol çiçeğim de çiçeğim diye elinde taşıdı durdu. Çocuklar çok değişik varlıklar, bazen dikkat etmeyi unuttuğun şeyleri bir anda gözüne sokuveriyorlar.

Öyle işte aklımın iplerini üzerinize saldım, şimdi gidip yatabilirim. :)

İyi uykular.