Artık işsizim, işsizim diye geziniyorum ortalıkta.. Tabii boş durmadım hemen başvurdum bir sürü işe.. Bakalım artık ne olacak bilmiyorum. Yarın da bir görüşmem olacak hatta..
İş aramak falan çok zor ya... Ne yapalım ama el mahkum arayacağız artık birşeyler..
Bu akşam sevdiğimi görme ihtimalim var. Resmi de ona armağan ediyorum..
O bu değilde dün sabah bu ofiste çalışan herkes iş güç sahibi insanlardık hepimiz...
Akşam sevdiceğimle konuşuyorum. Konuşma aynen şu şekilde gerçekleşti:
Eray: Hayatım ne yapıyorsun?
Ben: Oturuyorum aşkım sen?
Eray: Bende ara verdim. Sen gündüz bana bişey diyordun ne diyordun?
Ben: Hatırlamıyor musun sen hiçbirini?
Eray: Yok. Uyumuşum sonra unuttum o ara.
Ben: İşten ayrılıyoruz. Şirket kapanıyor aşkım.
Eray: Hayırlısı olsun artık.
Ben: Ne yapalım öyle olsun.
Eray: Neyse ben işe döneyim.
Ben: Dön dön. Birimizden birinin çalışması lazım sonuçta..
Eray: :)
Ben işten ayrılıyorum ama sevdiceğim işte gülüyor. :) Beni de güldürüyor. O olmasa ne yapardım bilmem. Üzülmeme bile izin vermiyor. :)
0 yorum:
Yorum Gönder